47 جا وه تو ئویشم، مابەت فرەێ ئەوه وەبونەێ ئیەسه که گونایل فرەێگێ بەخشیا. وەلێ ئەوه که کەمتر بەخشیا، کەمتریش مابەت کەی.»
ئیمه مابەت کەیمن چوینکه یەکم جار ئەیو مابەتمان کرد.
ئێ ڕوڵەیل ورد، بان مابەت بکێم، نه وه وتار و زوان، بەڵکەم وه کردەوه و ڕاسی.
چوینکه وه ناو مەسیح عیسا نه خەتەنه بین و نه خەتەنه نوین هویچ نیەتیەرزێد، بەڵکەم تەنیا ئەو ئیمانه گرنگه که وه پێ مابەت کار کەی.
ئێرنگه، شەریعەت هات تا خەتا فرەوه بود؛ وەلێ شونێ که گونا فرەوه بی، فیز فره فرەترەو بی.
فیز خودا وه مل گشت کەسیلێ بود که خوداوەند ئیمه عیسا مەسیح وەگەرد مابەتێگ نەمر دوس دێرن.
چوینکه دوس داشتن خودا ئیەسه که حوکمیلێ وه جێ باریم، حوکمیل ئەیو بار قورسیگ نیه.
فیز خوداوەند ئیمه له ڕێ ئیمان و مابەتێگ که وەناو مەسیح عیسا پەێا بود، فره فره ڕشیاده ملمانا.
دوعای مه ئیەسه که مابەتدان فره فرەوه بود و وەگەرد ناسین و فام کامڵێگەو هاوڕێ بود،
خودا ئەیو کرده گەورا و نجات دەر و بەرزێەو کرده دەس ڕاس خوەێ، تا قەوم ئێسرائیل ئی دەرفەته بیاشتون که توبه بکەن و گونایلێان بوەخشرێد.
وەلێ ئەگەر وەناو نویر زنەیی کەیمن، هەر ئەوجورە که ئەیو هاناو نویر، وەگەرد یەکەو دوسی دێریم و خوین عیساێ کوڕێ، ئیمه له هەر گوناێگ پاکەو کەی.
وەختێ فەریسی خاون مێوانی ئیه دی، وەگەرد خوێەو وەت: «ئەگەر ئی پیا وه ڕاسی پەێخەمەر بویاد، زانستیا ئی ژنه که دەس دا قەێەو کیه و چجور ژنیگه بی خەڵاف زانستیا که بەێکارەس.»
«هەر کەسێگ باوگ یا داڵگ خوەێ فرەتر وه مه دوس بیاشتوید لایق مه نیه؛ هەر کەیش کوڕەگەێ یا دویەتەگەێ فرەتر له مه دوس بیاشتوید لایق مه نیه.
چوینکه هایمنه ژێر دەس مابەت مەسیح، وەختێ دڵنیايم که یە نەفەر وەبونەێ گشتیەکی مرد، جا گشت مردن.
تو روین نەماڵیده سەرم، وەلێ ئەوه روین خوەش بو ماڵیه پایلم.
ئمجا عیسا ڕوی کرده ئەو ژنه و وەت: «گونایلد بەخشیا!»