14 ئمجا چیه نزیک و دەس ناده قێ تاویتەگه. کەسیلێ که تاویتەگه هەڵگردوین، وسان. عیسا وەت: «ئێ جوان، وەپێد ئویشم، هەڵس!»
وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، زەمانێگ رەسێ، بەڵکەم هەر ئیسەسه که مردگیل دەنگ کوڕ خودا شنەفن و کەسیلێگیش که شنەفن، زنیەو بون.
عیسا وەپێ وەت: «قیامەت و زنەیی منم. هەر کەس وه من ئیمان بارێ، تەنانەت ئەگەر بمریدیش، زنیەو بود.
ئەوجورە که وەناو تەورات نویسریاس: «مه تو کردمەسه باوگ ملەتیل فرەێگ.» له وەر چەو خودایش ئیجورەسه، خوداێ که ئێبراهیم وەپێ ئیمان هاورد، خوداێ که مردگیل زنیەو کەێ و چشتیلی که نیەن، تیەرێده دی.
چوینکه هەر ئەوجورە که باوگ مردگیل زنیەو کەید و زنەیی وەپێان بەخشی، کوڕیش وه هەر کەسێگ که خوەێ بتواێ، زنەیی بەخشی.
چوینکه ئەو کاریلێ که ئیجور کەسیلێگ وه دزیەو کەن، تەنانەت وه زوان هاوردنیشی شەرمزاریه.
ئمجا دەس دویەتەگه گرد و وەپێ وەت: «تالیتا کوم!» یانێ: «ئێ دویەته بویچگله، وەپێد ئویشم هەڵس!»
وەختێ عیساێ خوداوەند چەوێ کەفته ژنەگه، دڵی ئەڕاێ سزیا و وەت: «گیره مەکه.»
مردگەگه ڕاسەو بی و شرو کرده قسیه کردن! عیسا کوڕەگه سپارده دەس داڵگێ.
خەوەر ئی کار عیسا وه گشت یەهودیه و مەنتەقەیل دەوروەرێ پێچیا.