13 عیسا دەس دریژەو کرد و دەس ناده قێ وەت: «مه توام؛ شەفا بگر!» زویزی، له جوزام شەفا گرد.
ئەویش وەبان سەری له لاێ جیەگەێ وساد و تەشەرێگ دا تەوەگه و تەوەگەێ بڕیا. ئەویش زویزی هەڵساده سەر پا و خەریک مێواندارێیان بی.
عیسایش دەس خوەێ دریژەو کرد و ناده قێ وەت: «مه توام؛ شەفا بگر!» زویزی، وه جوزام شەفا گرد.
یەێ ڕوژتر که عیسا وەناو یەکی وه شارەگان بی، پیاێگ هات که جوزام گشت گیانێ گردویه وەر. وەختێ چەوێ کەفته عیسا، خوەێ خسته مل پاێ و لاڵکیاد وەت: «گەورەم، ئەگەر بتوای تویەنێد شەفام بێی.»
ئمجا عیسا وەپێ ئەمر کرد: «وه کەسێ چشتێ نویش، وەلێ بچو خوەد وه کاهن نیشان بیه و ئەڕا شەفاێ خوەد ئەو قوروانیه که موسای پەێخەمەر ئەمر کردێه، پیشکەش بکه تا ئەڕا ئەوانه بوده شاێەتیێگ.»