44 جا چوینکه وەناو رەنج فرەێگ بی، وه کوڵ دڵ دوعا کرد و عەرەقێ جور تکەیل خوین چکیاده زەوی.
عیسا له ڕوژیل زنەیی خوەێ وه بان زەوی، وەگەرد هاواریل بەرز و ئەسریل وه دەرگاێ خودا که تویەناێ نجات داینێ له مردن داشت، دوعا کرد و لاڵکیاد و وەبونەێ گوش تەکانن تەمامی، دوعاگەی قەبوڵ کریا.
ئێ خوداێگ که کوڕەگەێ خوەێ دریخ نەکرد، بەڵکەم ئەیو له ڕێ گشتمان داده دەسەو، ئێ وەگەردیشێەو گشت چشتێگ وه دەس دڵوازای نيەوەخشێده پێمان؟
«ئێرنگه گیانم خەمباره. چه بویشم؟ ئێ بویشم، ”باوگه! مه وه ئی ساته نجات بیه“؟ وەلێ هەر وه بونەێ ئی کاره وه ئی ساتە ڕەسیمه.
وەختێ وه دوعا کردن هەڵساد، هاتەو ئەڕا لاێ شاگردیل دی، له وەیشت خەم و خوسه خەویان بردیه.