10 جواو دا: «وەختێ که چینه ناو شار، پیاێگ وەگەرد کویزەێگ ئاو تەقێده پێدان. وەشونیەو بچن، چیه هەر ماڵیگەو ئیوەیش بچنه ناو
وەلێ ئیانه وەپێدان وەتمه تا ئەوسا که وەخت هەڵکەفتنێان رەسێ، بارینه هویردان که مه ئاگاداردان کردم. مه له سەرەتاوه ئی چشتیله وەپێدان نەوەتم، چوینکه خوەم وەگەرددانەو بیم.
ئەو چشته که چوده ناو دەم، ئایەم ناپاکەو نیەکێ بەڵکەم ئەو چشته که له دەمەو تێدە دەیشت، ئەوه ئایەم ناپاکەو کەی.»
ئەوانه له عیسا پرسین: «وه کوره تواێ گورجەو بکێم؟»
وه ساێو ماڵەگه بویشن: ”ماموستا وەتیه: ’مێوانخانەگه ها کوره تا نان ئێواره پسەخ وەگەرد شاگردەگانم بخوەم؟“‘