23 وه ئەو ڕوژیله وای وه ژنیلێگ که زگێان پڕه و داڵگیلێگ که شیر دەن! چوینکه بەردەڵبەرد فره گەوراێگ تویش ئی زەویه بود و ئی قەومه تویش خەزەو خودایی بون.
چوینکه ڕوژیلی تێی که ئویشین: ”خوەش وه حاڵ ژنیل نەزوک، خوەش وه حاڵ زگیلێ که هەراێهەر نەزاینه و مەمگیلیگ که هەراێهەر شیر نیانه!“
وه ئەو ڕوژیله وای وه ژنیلێگ که زگێان پڕه و داڵگیلێگ که شیر دەن!
وای وه ژنیلێگ که وه ئەو ڕوژیله زگێان پڕه و داڵگیلێگ که شیر دەن!
چوینکه وەخت ئەوه ڕەسیه که داوەری له ئاڵ ماڵ خودا شرو بود؛ ئەگەر شروی له ئیمەس، جا ئاخر ئەوانه که گوش له ئینجیل خودا نیەتەکنن، بوده چه؟
جا ئیوه ئێ دەوڵەمەنیل، وەبونەێ بەردلەبەردیلێگ که تێدە ملدانەو، گیره و شین بکەن.
و نێیلن ئیمه وەگەرد ناجویلەکەیل قسیه بکێم تا نجات پەێا بکەن. وەئیجوره هەمویشه پەێمانەی گونایلێان نیقەڵتوزەو کەن. وەلێ خەزەو خودا دەس ئاخر وه ملێانەو ڕشیاس.
خاسێ کردن و بەشدار کردن ئەو باقی مەردم وه ئەو چشته که دێرین مەخەنه پشت گوش، چوینکه ئیجور قوروانیيلێگ خودا خوەشنودەو کێ.
چوینکه ڕوژیلی رەسێد که دشمەنیلد دەورادەورد سەنگەر سازن و وه هەر لاێگەو دەورەلێد گرن و مەیدانه لێد تەنگەو کەن؛
ئێرنگەیش ئەو دشمەنیله که نیەتواسیان وەپێان پادشایی بکەم بارنێانه ئەڕا ئێرا وه نوای من سەرێان بوڕن.“»
هەر کەس بکەفێه مل ئەو کوچگه، وردخام بود، هەر وەختیش ئەو کوچگه بکەفێه مل کەسێگەو، تلنێدی.»
ئەوانه وه عیسا وەتن: «ئەو بێ وژدانیله وه بێ رەخمی نابودیان کەی و باخ ئەنگویرەگه دەێدەێ ئجاره وه باخوانیلێگ تر تا بەشه میوەگەێ وه وەرز چنین بێەنه پێ.»
جا وەتنه پێ: «ئێ شنەفێ ئیانه چه ئویشن؟» عیسا وەپێان وەت: «بەڵێ. مەر وەناو کتاو زەبور نەخوەنینه، «”له زوان مناڵیل و شیرخوەریل ستایش ئەڕا خوەد گورجەو کردیده؟“»
من ئیجوره فکر کەم که وەبونەێ زامەتیل ئی زەمانه ئەڕا ئنسان خاسه هەر ئەوجورە که هەس، بمینێ.