47 هەر کەس قسیەیلی شنەفتیاد، له فامێ و جواویلی که دیاد، سەری سڕ مەنیاد.
وەختێ عیسا ئی قسیەیلیه تەمام کرد، جەماێەت وه تالیمەگەی واقێان پەڕوی،
ئەوانیش له تالیمەگانی سەریان سڕ مەنوی، چوینکه کەڵامی دەسڵات دار بی.
جویلەکەیل سەریان سڕ مەنوی، وەتیان: «ئی پیا که هەراێهەر تالیم نێریاس، چوی ئیجور زانیاریێگ دێرێد؟»
مەردم وه تالیمی سەریان سڕ مەنوی، چوینکه وه دەسڵاتەو تالیم دیاد، نه جور ماموستایل تەورات.
نگابانیل جواو دان: «تا ئێرنگه، هویچکەس جور ئی پیا قسیه نەکردیه!»
گشتێ وه خاسێ باسێ کردیان و وه ئەو کەڵام فیز بەخشیه سەریان سڕ مەنوی و وەتیان: «مەر ئیه کوڕ یوسف نیه؟»
هاته ئەڕا شارەگەێ خوەێ، وەناو کەنیسەگەیان شرو وه تالیم داین مەردم کرد. ئەوجورە که مەردم واقێان پەڕی و وەتیان: «ئی پیا ئی زانیاری و تویەنایی ئەنجام داین ئی موجزەیله له کوره هاوردێه؟
وەختێ جەماێەت ئیه شنەفتن وه تالیمی سەریان سڕ مەن.
وەختێ ڕوژ شەبات یانێ شەمەێ موقەدەس جویلەکە رەسێ، شرو کرده تالیم داین وەناو کەنیسه. مەردم فرەێگ وه شنەفتن قسیەيلی سەریان سڕ مەن. ئەوانه وەتیان: «ئی پیا ئیانه گشتێ له کوره یاێ گردێه؟ ئیه چ زانیاریێگه وەپێ بەخشیاس؟ ئیه چ موجزەیلێگه که وه دەسێ ئەنجام گری؟
سەران کاهنیل و ماموستایل تەورات وەختێ ئیه شنەفتن، وەشون ڕيگ ئەڕا کوشتنێ بین، چوینکه زاورێانه لێ چیاد، وەبونەێ ئیه که مەردم گشتێ وه تالیمیلی سەریان سڕ مەنوی.
دەس ئاخر وەشون سێ ڕوژ، وەناو مابەد دینیەو. له لای مەلاگان دینەێ نیشتوی و گوش دیاده قسیەیلیان و له لێان پرسیار کردیاد.
هەر کەیش شنەفتیاد، وه قسیەێ شوانەگان سەریان سڕ مەنیاد.