5 ڕەسولەیل وه عیسا خوداوەند وەتن: «ئیمان ئیمه فرەوه بکه!»
باوگ کوڕەگه زویزی وه دەنگ بەرز وەت: «ئیمان دێرم؛ مەیەتم بیه تا ئیمانم فرەترەو بود!»
باین چەو بوڕیمنه عیسا که بنیادنەر و کامڵکەر ئیمانمانه، که ئەڕا ئەو خوەشیه که له نوای بوی، سەلیب تاموڵ کرد و نەنگ ئەوه سوک وه حساو هاورد و ئێرنگه وه لاێ ڕاس تەخت خودا نيشتیه.
هەر کارێگ تویەنم بکەم له ڕێ مەسیح که تویەنایی بەخشیده پێم.
ئێ برایل، ئیمه باێه هەمویشه وەبونەێ ئیوه سپاس خودا بکێم و درسیشێ هەر ئیەسه، چوینکه ئیمان ئیوه فره فره گەوراوه بود و مابەت هەر کامدان وه یەکترەکی فرەوه بود.
وەختێ عیساێ خوداوەند چەوێ کەفته ژنەگه، دڵی ئەڕاێ سزیا و وەت: «گیره مەکه.»
ڕەسولەگان له لاێ عیسا گردەو بین و هەر چی کردوین و تالیم داوین وەپێ وەتن.
وەگەرد ئی پێخامه کلیان کرده ئەڕا لاێ عیساێ خوداوەند تا له لێ بپرسن: «تو هەر ئەوەیده که باێه باێد، یا چەوەڕێ یەکیگ تر بویمن؟»