16 خوەێ خسته مل پاێ عیسا و سپاسێ کرد. ئەو جوزامیه سامری بی.
عیسا ئی دوانزه شاگرده کل کرد و فەرمان دا پێان: «نەچینه لاێ ناجویلەکەیل و نەچینه ناو هویچ کام وه شاریل سامریەگان،
ئمجا کەفتمه بان پایلێ تا بپەرەسمەێ. وەلێ وەپێم وەت: «نەبایه توی ئی کاره بکێ! منیش هەر جور توی و برایل توی که لچکینه شاێەتی عیسا، خزمەتکار ئەیوم. خودا بپەرەس! چوینکه شاێەتی عیسا، روح نەبوەته.»
جا ئەو چوار گیانەوەر زنیه وەتن: «ئامین»، و ئەو پیریله کەفتنه مل زەوی و پەرەسش کردن.
ئەو بیس و چوار پیره، له وەر دەم تەخت نشینەگه کەفنه مل خاک و پەرەسش ئەیو کەن که له ئەبەد تا ئەبەد زنیه، ئەوانه تاجیل خوێان خەنه نوای تەختەگه و ئویشن:
وەلێ وەختێ روحالقودوس باێده ملدانەو، قەوەت گرين و بوینه شاێەتیل من، وەناو شار ئورشەلیم و گشت یەهودیه و سامره و تا ئەو پەر دنیا.»
ئەو ژن سامریه وەته عیسا: «تو که جویلەکەید و منیش ژنێگ سامریم، ئێ چوینه داواێ ئاو له لێم کەی؟» چوینکه جویلەکەیل وەگەرد سامریەگان هویچ هات بچوێگ نێرن.
جویلەکەیل وه عیسا جواو دان: «ئێ درس نەوەتیم که سامرید و خوو ديری؟»
تا گشت حرمەت کوڕ بگرن، هەر ئەوجورە که حرمەت باوگ گرن. هەر کەس حرمەت کوڕ نیەگرێ، حرمەت باوگیشێ نیەگرێ که کلی کردێه.
وەختێ شەمعون پتروس ئیه دی، کەفته مل پاێ عیسا و وەت: «ئێ خوداوەند، دویرەو بکەفه مه، چوینکه پیاێگ گوناکارم!»
جا ئەو ژنه که زانستیا چه وه سەری هاتێه، وه ترس و لەرز هات و کەفته وەر دەم عیسا و ڕاسەگەی گشتێ ئەڕاێ وەت.
چینه ناو ماڵەگه و مناڵەگه وەگەرد مریەم داڵگێ دین، ڕوی نانه زەوی و سجدەی مناڵەگە کردن. جا سنیوق گەنجینەگانێان واز کردن، پیشکەشیەگانێان که له تەڵا و کوندور و مور بی، پیشکەشێ کردن.
عیسا وەت: «مەر ئەو ده نەفەره گشتێ پاکەو نوینه؟ ئێ ئەو نو نەفەرەگەێ تر هانه کو؟
رازیل دڵی ئاشکراوه بود. ئمجا ڕوی نێده بان زەوی، پەرەسش خودا کێ و جار دەێ که: «وه ڕاسی خودا ها ناو ئیوه.»