1 ئمجا عیسا وه شاگردیل خوەێ وەت: «خەڵەتیانیل گونا هەر هەس، وەلێ وای وه حاڵ ئەو کەسه که ئی خەڵەتیانیله له ڕێ ئەوه تێد.
وای وه حاڵ ئی جهانه وەبونەێ خەڵەتیانیلێگ که ئایەمیل تویش گونا کەن، چوینکه هاتن خەڵەتیانیل باێه بود، وەلێ وای وه حاڵ ئەو کەسه که خەڵەتانن له ڕێ ئەوه تێد!
وه ئی بونه، ئەگەر خواردەمەنی بایس کەفتن براگەم بود، تا سەرم زنیه گوشت نیەخوەم تا نەومه ئەو کوچگه که بایس کەفتنێ بود.
وه ئی بونه، له ئیەودویا باین یەکترەکی ماکوم نەکێم. بەڵکەم وه جێ ئەوه، بتوان هویچ وەخت له سەر ڕێ براێگ کوچگیگ نەخین که بوده بایس کەفتنێ، یا چشتێ مەنەنه نوای ڕێەگەێ.
چوینکه باێه دو دەسەیی وەناودان بود تا ئەوانه که وەناودان ڕاسەکانین بناسریەن.
ئێ برایل، لاڵکمه پێدان تا هوشدانه ئەوانه بود که بایس جیاوازین و نوا ڕێەگەدان گرن و وه نوای تالیمی که ئیوه گردينه، وسن؛ له ئەوانه دویرەو بگرن،
وەلێ عیسا هەڵوگەردیا و وه پتروس وەت: «دویرەو بکەفه مه، ئێ شەیتان! تو نوا ڕێم گری، چوینکه فکریل تو ئنسانیه، نه خودایی.»
هویچکەس مەرەنجنن، چ جویلەکە چ یونانی چ کلیساێ خودا،
«وەلێ، یەک دو هەڵه وه پێد دێرم. له ئەوره کەسیلێگ ديری که کەفتنەسه شون تالیم بەلعام؛ هەر ئەوه که وه باڵاق یاێ دا که کوچگیگ بخیده نوای پاێ بەنیئیسرائیل که بایس کەفتنێان بود، تا له خواردەمەنی پیشکەشی وه بتیل بخوەن و دەس بێەنه خیزی.
وەلێ ئی هەڵه وه توی دێرم که پاپێ ئەو ژن ئیزابل ناوه نێید که خوەێ وه پەێخەمەرێگ زانید. هەر ئەوه که وەگەرد تالیم خوەێ خوڵامیل مه گول دەێد تا دەس وه خیزی بێەن و له خواردەمەنی پیشکەشی وه بتیل بوخوەن.
ئێبراهیم وەپێ وەت: ”ئەگەر گوش نێەنه موسا و پەێخەمەریل، تەنانەت ئەگەر کەسێ وەناو مردگیل زنیەو بود، باوەڕ نیەکەن.»
وەلێ روح خودا، ئاشکرا فەرمایش کەی که له زەمانیل ئاخر، بڕێگ له ئیمان هەڵوگەردیەن و کەفنه شون روحیل سەر له ئایەم شیون و تالیمیل دێویل.