1 ئمجا عیسا وه شاگردیل خوەێ وەت: «دەوڵەمەنێگ کاروەدەسێگ داشت. وەختێ شکایەت وەپێ رەسی که کاروەدەسەگەێ دێرێ دارایەگەێ دەێده واێا،
هەر جور کار وه دەسیل خاسێگ که فیز جورواجور خودا سپاریاسه ئەوانه، هەر کام له ئیوه، خەڵاتی که دینەسەو، ئەڕا خزمەت وه یەکترەکی وه کار بوەن.
عیسا خوداوەند وه جواوی وەت: «ئێ ئەو کاروەدەس ئەمین و زانا کیه که ئەرواوەگەێ ئەوه ناسه بان سەر خزمەتکاریل ماڵەگەێ خوەێ تا بەش نان ئەوانه وه وەخت خوەێ بێی؟
داوا کین و وەدەس نیەتێەرین، وەبونەێ ئیه که وه ئامانج خراو داوا کین تا خەرج هەواوهەوەسیلدان بکێن.
ئەڕا ئیه که هێوەتکەر کلیسا کاروەدەس خوداس، جا نەبایه وەناو زنەیی چشتێگ بیاشتوی که بوده بایس سەرزەنشتێ. ئەوه نەبایه لویتبەرز بود یا زوی کەفلەهەرز بود یا سەرخوەشکەر یا زورگو بود یا تەمای پویل بیاشتوی،
وەلێ ئێرنگه ئی کوڕده هاتێەسەو، کوڕێگ که دارایەگەد وەگەرد لەشفروشیل داده واێا، ئەڕاێ گور پەروارێگ سەر بڕیده!
وەشون چەنێ، کوڕ بویچگەگه هەر چی داشت گردەو کرد و چیه ئەڕا وڵات دویرێگ و دارایەگەیشێ وه ئەوره وه ئەڵواتی دادەێ واێا.
ئمجا ئەواکەێ تر هات و وەت: ”گەورەم، بفەرما ئیەیشه سکەگەد! وەناو دەسرێگ پێچامەسێەو، هەڵێ گردمه.
«پیاێ دەوڵەمەنێگ بی که دڵنگ ئەرخەوانی له کەتان نازک کردیا وەر و هەر ڕوژ خەریک خوەش گوزەرانی بی.
یوئانا ژن خوزا، کار وه دەس هیرودیس، سوسەن و قێرێ ژنیل تر. ئی ژنیله وه دارایی خوێان، مەیەت عیسا و شاگردیلی دیان.
وەختێ بیه خوەرئاوا، ساێو باخ ئەنگویرەگه وه کاروەدەسەگەێ وەت: ”کارکەرەگان بچڕ و حەق دەسەگانیان بیه، له ئاخرەو شرو بکه تا بڕەسێه یەکمین نەفەر.“
کاروەدەسەگەێ چڕێ و له لێ پرسی: ”ئیه چەس که له باوەت تو شنەفم؟ حساوەگاند بکه و دی نیەتویەنی کاروەدەس مه بوید.“