13 ئمجا دەس ناده ملێ و ژنەگه زویزی ڕاسەو بی و ستایش خودا کرد.
وەگەرد دەسیلێان مار گرن، ئەگەر ژار کوشەندەیش بخوەن، زەرەرێگ وەپێان نیەرەسێ، دەس نەنه مل نەخوەشیل و ئەوانه شەفا پەێا کەن.»
فره لاڵکیاد و وەت: «دویەته بویچگەگەم دێرێ مرێ. لاڵکیەمه پێد بەو دەس بنه ملێ تا شەفا بگرێ و زنی بمینێ.»
جا عیسا وه دواره دەس خوەێ ناده مل چەویلی. ئمجا چەويلی واز بی، بینایی خوەێ وه دەس هاورد، گشت چشتێگیش خاس دوینیا.
ئەیو نەتویەنست وه ئەوره هویچ موجزەێگ بکێ، بێجگه ئەوه که دەس خوەێ وەبان چەن گله نەخوەش ناد و ئەوانه شەفا دا و
وەختێ بیه ئێواره، گشت کەسیلێ که نەخوەشییل جورواجور داشتن، نەخوەشەگانیان هاوردنه ئەڕا لاێ عیسا، ئەویش دەس نا مل گله وه گلەێان و شەفاێان دا.
جا حەنانیا دا دەیشت و چیه ناو ئەو ماڵه و دەس ناده سەری، وەت: «شائول براگەم، خوداوەند، یانێ هەر ئەو عیسا که وەختێ هاتیایده ئەڕا ئێرا وەناو ڕێ وه توی ئاشکرا بی، مه کل کردێه تا بینایی خوەد وه دەس باری و پڕ له روحالقودوس بید.»
پیا کورەگه هەر ئەو ئانه بینایی خوەێ وه دەس هاورد وه ستایش کردن خودا، کەفته شون عیسا. مەردم وەختێ ئیه دین، گشتێ ستایش خودا کردن.
وەختێ جەماێەت ئی هەڵکەفته دین، زاورێان چی و خوداێگ جەڵاڵ دان که ئیجور دەسڵاتی وه ئنسان بەخشاس.
وەختێ عیسا دیەێ، چڕێی لاێ خوەێ و وەت: «ژنەگه، له نەخوەشیەگەد شەفا گردێ!»