59 وەپێد ئویشم که تا قروش ئاخرێ نێید، هەراێهەر وه زندان نیەتێدە دەیشت.»
ئمجا بێوه ژن دەستەنگێگ هات و دو گله سکەێ مسی بویچگ که بویا یەێ قروش خسته ناو سنویقەگه.
جا ئەرواوەگە توڕه بی و دادەێ دەس شکەنجەکەریل تا وەختێ که گشت قەردەگەێ بێیدەو.
ئێ برایل، ئیمه باێه هەمویشه وەبونەێ ئیوه سپاس خودا بکێم و درسیشێ هەر ئیەسه، چوینکه ئیمان ئیوه فره فره گەوراوه بود و مابەت هەر کامدان وه یەکترەکی فرەوه بود.
تازه بێجگه ئیه، گڵاڵ گەوراێگ ها بین ئیمه و ئیوه؛ ئەوانه که بتوان وه ئیرەوە بانه ئەڕا لاێ تو نیەتویەنن و ئەوانیش که هانه ئەوره نیەتویەنن بانه ئەڕا لاێ ئیمه.“
جا ئەوانه چنه ئەڕا ناو سزاێ ئەبەدی، وەلێ سالحان ئەڕا زنەیی ئەبەدی.»
ئمجا وه ئەوانه که هانه لاێ چەپی ئویشێ: ”ئێ ئیوه که لانەت کریاینه، له لێم دویرەو بون و بکەفنه ناو ئاگر ئەبەدی که ئەڕا ئبلیس و فریشتەگانێ گورجەو بیه،
وه ڕاسی وەپێد ئویشم تا قروش ئاخرێ نێید، هەراێهەر له زندان دەر نیەتێید.