6 ئەگەر وەناو ئەو ماڵه کەسێ ئاڵ ئاشتی و سڵامەتی بو، سڵام ئیوه وه ئەوه داگیر بود؛ ئەگەر نه، تێدەو ئەڕا خوەدان.
ئیسه، با خوداوەند ئاشتی و سڵامەتی، خوەێ هەمویشه و له هەر باوەتەو وه پێدان ئاشتی و سڵامەتی بوەخشێد. خوداوەند وەگەرد گشتدانەو بود.
سالح بوین، خەڵەێگه که وەناو ئاشتی و سڵامەتی و وه دەس ئاشتیخوازیل کاڵێید.
نێلن کەسێگ وەگەرد قسیەيل پویچ گولدان بێی، چوینکه وەبونەێ ئی چشتیلەسه که خەزەو خودا تێده سەر مناڵیل ملچەفتەوکەر.
هەر جور مناڵیلی که گوش تەکنن، هاوشیوەێ هەواوهەوەسیلێگ که له دەورەیل نەفامی جاراندان داشتین، نەون.
چینه هەر ماڵێگ، یەکم جار بویشن: ”سڵام وه ئی ماڵه.“
وەناو ئەو ماڵه بمینن و هەر چی دانه پێدان، بخوەن و بنوشن، چوینکه کارکەر حەقیه، حەق دەس بگرێ. ئی ماڵ و ئەو ماڵ نەکێن.