22 باوگم گشت چشتێگ وه مه سپاردیه. هویچکەس نیەزانێ کوڕ کیه بێجگه باوگ، هویچکەیش نیەزانێ باوگ کیه بێجگه کوڕ و ئەوانه که کوڕ بتواێ باوگ ئەڕاێان ئاشکراێ بکێ.»
باوگم گشت چشتێگ وه مه سپاردیه. هویچکەس کوڕ نیەناسێ بێجگه باوگ، هویچکەیش باوگ نیەناسێ بێجگه کوڕ و ئەوانه که کوڕ بتواێ باوگ ئەڕاێان ئاشکراێ بکێ.
هەراێهەر کەسێگ خودا نیه. وەلێ ئەو تەنیا کوڕه که ها لاێ باوگ ئاسمانی، ئەیو ناسانێه.
هەر ئەوجورە که باوگ ئاسمانی ناسێدەم و منیش باوگ ناسم. من گیانم ئەڕا پەسەگان دەم.
هەر کەسێگ له تالیم مەسیح پا بنێه ئەولاتر و وەناوێ نیشتەجێ نود، خودا نێری. ئەوه که وەناو ئەو تالیمه نیشتەجێه، هەم باوگ دێرێ و هەم کوڕ.
چوینکه هەر ئەو خوداێ که فەرمایش کرد: «نویر له ناو تیەریکیەو بدرەوشێد،» نویر خوەێ وەناو دڵمان دروشان تا ڕوشنایی ئاگاداری جەڵاڵ خودا وەناو دەمچەو عیسا مەسیح، وه ئیمه بدرەوشێد.
هەر ئیجوره ئیمه زانیمن که کوڕ خودا هاتێه و فام داسه پێمان تا ئەیو بناسیم که ڕاسه، ئیمه هایمنه ناو ئەیو که ڕاسه. یانێ وەناو عیسا مەسیح کوڕ ئەیو. ئەیو خوداێ ڕاسەکانی و زنەیی ئەبەدیه.
مه ناو تو وەپێان ناسانم و وەپێان ناسنم، تا مابەتێ که وه مه داشتیدە، وەناو ئەوانه بود و منیش وەناو ئەوانه بوم.»
چوینکه تو دەسڵات گشت ئنسانیل سپاردێەسه دەسێ تا وه گشت کەسیلێ که تو وەپێ بەخشایده زنەیی ئەبەدی بێی.
عیسا نزیکیانەو بی وەپێان وەت: «گشت دەسڵات وەناو ئاسمان و وەبان زەوی دریاسه پێم.
عیسا که زانستیا باوگ گشت چشتێگ سپاردێەسه دەسێ و لەلاێ خودا هاتێه و چودەو ئەڕا لاێ خودا،
باوگ ئاسمانی، دوس کوڕ دێرێ و گشت چشتێ سپاردێەسه دەسێ.
و گشت چشتێ نایدەسه ژێر پایلێ و ژێر فەرمانێ.» ئێرنگه خودا وەگەرد ناین گشت چشتێ وه ژێر فەرمانێ، چشتێ نەێشت که وه ژێر دەسێ نود. هەر ئێرنگه، هێمراێ نیوینیمن که گشت چشت وه ژێر فەرمانێ بود.
فره بانتر له هەر فەرمانرەوایی و دەسڵات و هێز و حوکمرانی و بانتر له هەر ناوێگ که بود بنێدەێ بان هەر کەسێگ، نه تەنیا وه ئی دەوره، بەڵکەم هەرئیجورەیشه وه دورەی وەرەڕوی.
ئمجا ئاخر زەمان رەسێد، وەختێ که مەسیح وەشون له بین بردن هەر فەرمانرەوایی و دەسڵات و هێز، پادشایی سپارێده دەس خوداێ باوگ.
هەر چی که هن منه، هن تنه، هەر چیگیش هن تنه، هن منه و مه وەناو ئەوانه جەڵاڵ پەێا کردمه.
ئێرنگەیش باوگه، مه له لاێ خوەد جەڵاڵ بیه، هەر ئەو جەڵاڵه که وەرجه وه دی هاتن جهان له لاێ تو داشتم.
هەر ئەو وەخته، عیسا جار دا: «ئێ باوگه، خاون ئاسمان و زەوی، سپاسد کەم که ئی چشتەیله، وه زانیاریل و ئایەمیلێگ که فام دێرین شاردیدەسەو ئەڕا مناڵیل بویچگ ئاشکراێ کردیده.