1 وەشون ئەوه، عیسا خوداوەند هەفتا نەفەرتریش دەس نیشان کرد و دو وه دو وەرجه خوەێ کلیان کرد ئەڕا هەر شار و هەر شونێگ که تواسیا بچود.
وەرجه خوەێ چەن نەفەر کل کرد تا بچنه یەکی وه ئاواییل سامریەگان تا شونێگ ئەڕاێ گورجەو بکەن.
جا تو، ئێ ڕوڵەم، وەپێد ئویشن پەێخەمەر خوداێ هەربەرز؛ چوینکه کەفێده نوای خوداوەند تا ڕێ ئەڕاێ گورجەو بکێد،
یەحیا وه روح خودا و هێز ئەلیاس پەێخەمەر، وەرجه خوداوەند تێی تا دڵ باوگیل وەرەو لاێ مناڵیل بکیشێ و ملچەفتەوکەریل وەرەو لاێ زانیاری سالحانیل هەڵوگەردنێ، تا قەومێگ گورج ئەڕا خوداوەند درس بکێ.»
وەختێ عیساێ خوداوەند چەوێ کەفته ژنەگه، دڵی ئەڕاێ سزیا و وەت: «گیره مەکه.»
وەگەرد ئی پێخامه کلیان کرده ئەڕا لاێ عیساێ خوداوەند تا له لێ بپرسن: «تو هەر ئەوەیده که باێه باێد، یا چەوەڕێ یەکیگ تر بویمن؟»