12 جا وەناو مەردمەگه له باوەت عیسا قسیەو باس فره بی. بڕێگیان وەتیان: «ئەوه پیاێ خاسێگه.» بڕێگتر وەتیان: «نەخیر! مەردمەگه له ڕێ وه دەر کەێ.»
جا بڕێگ له فەریسیەیل وەتن: «ئی پیا له لاێ خوداوه نیه، چوینکه یاساێ ڕوژ شەبات نیەپاریزنێد.» وەلێ بڕێگ تر وەتن: «ئێ چوی گوناکارێگ تویەنێ ئیجوره نیشانه و موجزەیلێگ بکێ؟» جا دو دەسەیی کەفته ناوێان.
فەریسیەیل وەتن: «ئێ ئیوەیش گول خواردینه؟
زانایل فرقەێ فەریسی شنەفتن جەماێەت له باوەت عیسا ئیجوره قسیه و باسیلێگ کەن. جا گەورایل کاهنیل و فەریسیەیل، نگابانیل مابەد کل کردن تا بگرنەێ.
هەر کارێگیش بی خوتەخوت یا قسیه و باس وەجێ بارن،
چوینکه کەمتر پێش تێی کەسێگ وەبونەێ ئنسانێگ سالحان له گیان خوەێ دەس بشورێد، هەر چەن هاتێ کەسێگ ئی ئازایه بیاشتود که تەنانەت گیان خوەێ ئەڕا ئنسان خاسێگ بێی.
چوینکه بەرنابا پیاێ خاسێگ بی و پڕ بی له روحالقودوس و ئیمان. ویجوره مەردم فرەێگ ڕوی هاوردنه خوداوەند.
ئەوانه جواو دان: «مەر تنیش جەلیلید؟ بنێ بگر و بزان که له جەلیلەو هویچ پەێخەمەرێگ ئاشکرا نویه.»
وەختێ مەردم ئی نیشانه و موجزەێ که عیسا کردوی دین، وەتن: «وه ڕاسی که ئیه هەر ئەو پەێخەمەرەسه که باێه، باێده ئی جهانه.»
وه ئەوره پیاێگ بی یوسف ناو، که ئایەم خاس و سالحانێگ بی. ئەوه هەر چەن وەناو شوراێ جویلەکە بی،
وەختێ فەرماندەێ سەربازەگان ئی چشتیله که هەڵکەفتوی دی، ستایش خودا کرد و وەت: «بێ گومان ئی پیا بێ گونا بی.»
عیسا جواو دا: «ئەڕا وه مه ئویشێ خاس؟ هویچکەس خاس نیه بێجگه خودا.
مەردمەگەیش گشتێ ترس و سام گردیان و نیشتنه ستایش خودا و وەتیان: «پەێخەمەر گەوراێگ وه ناومان ئاشکرا بیه. خودا هاتیەسه مەیەت قەوم خوەێ.»
ئایەم خاس وه خەزانەی خاس دڵی، خاسێ وه بار تیەرێ و ئایەم خراو وه خەزانەی خراو دڵی، خراوی. چوینکه زوان له ئەو چشته ئویشێ که دڵ له لێ نیقەڵتوزه.
وەتن: «قوروان! هاته هویرمانەو ئەو فریوکاره وەختێ هێمراێ زنی بی، وەتیا، ”له شون سێ ڕوژ زنیەو بوم.“
جا چینه ئەڕاێ تا بگرنەێ، وەلێ زاورێانه جەماێەتەگه چیاد چوینکه ئەوانه عیسا وه پەێخەمەر زانستیان.
ئەڕا شاگرد ئیه بەسه جور ماموستاگەێ خوەێ بود و خوڵامیش جور ئەرواوەگەێ. ئەگەر وه ساێو ماڵ وەتنه بعەلزبول که هەر ئەو شەیتانەسه، چەنێ فرەتر بنەماڵەگەێ بەێ ناو کەن؟