11 ئیمه کەسیلێگ که بەردەوامن، بەختەوەر زانیم. ئیوه له باوەت بەردەوامی ئەیوب شنەفتینه و دەس ئاخر کار خوداوەند دینه، که خوداوەند چەنێ مێرەبان و بەزەیکەره.
خوەش وه حاڵ ئەوه که وەناو ئەزمونیل بەردەوامه، چوینکه وەختێ له ئەزمون سەربەرز باێه دەیشت، ئەو تاج ژیانه گرید که خودا وه ئەوانه که دوسی دێرن، وادەێ داس.
گشتیەکی وەبونەێ ناو مه قینێانه لێدان تێ. وەلێ هەر کەس تا وه ئاخر بەردەوام بمینێ، نجات پەێا کەی.
جا خوداوەند زانید چوی ئایەمیل خوداناس له ئەزمونیل ڕزگار بکێ و ئایەمیلێگ که سالحان نین تا ڕوژ داوەری له ژێر سزا بنێده لا،
جا فکر خوەدان ئەڕا کار گورجەو بکەن، هوشیار بوین و ئمید خوەدان یەسەره بنەنه مل فیزێگ که له وەخت ئاشکرابوین عیسا مەسیح وه پێدان بەخشریەد.
جا وه بەزەیی بون، هەر ئەوجورە که باوگدان وه بەزەیێه.
وەلێ ئیمه له ئەو کەسیله نیمن که خوێان کیشنه دویا و نابود بون، بەڵکەم له ئەوانیمنە که ئیمان دێرن و گیان خوێان پارێزنن.
ئەڕا ئیه که ئیمه وەناو مەسیح بەشدارەو بویمنه، ئەگەر وه ڕاسی ئەو دڵنیاییه که له سەرەتایی داشتیم تا وه ئاخر قورس بپارێزنیم.
وەلێ خوداێگ که وەناو بەزەیی کردن دەوڵەمەنه، وەبونەێ مابەت فره گەوراێ خوەێ که وه ئیمه داشت،
وەلێ مەسیح، له جیگەێ یەێ کوڕ، ساێو ئختیار وه سەر ماڵ خودا، ئەمینە. ماڵەگەێ ئەیو ئیمەیم، ئەگەر وه ڕاسی قورس بلچکیێمنه دڵنیایمان و شانازیمان که وه ئمیدمان دێریم.
تا وه ئیجوره فیز پڕ جەڵاڵی ستایش بکرێید، هەر ئەو فیزێگ که وەگەرد ئەوه، وەناو ئەیو عەزیز گرامیه، وه ئیمه بەەرکەت داس.
یا دەوڵەمەنی مێرەبانی و سەور و تاموڵ خودا سوکەو کەێد و نیەزانێ که مێرەبانی خودا له ئەو باوەتەسه که تو وەرەو توبه بوێد؟
بەزەیی، پشت تا پشت، ئەڕا گشت کەسیلێگه که زاورێانه لێ چود.
ئێ برایلم، هەر وەخت وەگەرد ئەزمونیل جورواجور ڕوی وه ڕوی بوین، وه خوەشی گەوراێگ بزاننێ!
وەلێ تەنانەت ئەگەر وه بونەێ سالح بوین رەنج دوینین، بەەرکەت گرین! «له ئەوانه زاوردان نەچود و پەشێو نەون.»
چوینکه هەر کەس داوا بکێ، وه دەس تیەرێد؛ هەر کەیش مینه بکێ، دوینیدەو؛ هەر کەیش دەر بکوتێ، وه ڕوی واز بود.