14 برایلم، چ فایده ئەگەر کەسێگ بویشێد ئیمان دێرێ، وەلێ کردەوه نياشتود؟ مەر ئیجوره ئیمانێگ تویەنێ نجاتی بێید؟
وەلێ ئەوه که قسیەیلم شنەفێد و گوش نیەتەکنێ، مینێده کەسێ که ماڵێگ بی بنەوا وەبان زەوی خاڵی سازیه. وەختێ لافاو باێده مل ئەو ماڵه، زویزی ڕمیا و وێرانی فره گەوراێگ وه جێ هیشت.»
ئەوانه ئویشن خودا ناسیم، وەلێ وەگەرد کردەوەێانەو ئەیو حاشا کەن. ئەوانه قیزهاوەر و ملچەفتەوکەر و نامناسو ئەڕا هەر کار خاسێگن.
وه ئی بونه، حساوی تەقالا بکەن تا وه مل ئیماندان خاسێ فرەوه بکێن و وه مل خاسێ، ناسین
چوینکه هەر ئەوجورە که جەسەێ بی روح مردگه، ئیمانیش بێ کردەوه مردگه.
وه ئیمان بی که ئێبراهیم وەختێ ئەزمون کریا، ئەسحاق هەر جور قوروانی پیشکەش کرد؛ ئێبراهیم که وادەیل گردویه وەر گورجەو بی تەنیا کوڕەگەێ خوەێ قوروانی بکێد،
وەگەرد تالیمیل جورواجور و عەڵاجوی له ڕێ دەر نەچین؛ چوینکه خاسه که دڵ ئنسان له فیز وەقەوەتەو بود، نه له خواردەمەنیێلێ که ئەڕا کەسیلێگ که خوێان وەقفێ کردنه، هویچ نەفێگ نیاشتیه.
چوینکه وه ناو مەسیح عیسا نه خەتەنه بین و نه خەتەنه نوین هویچ نیەتیەرزێد، بەڵکەم تەنیا ئەو ئیمانه گرنگه که وه پێ مابەت کار کەی.
ئێرنگه هاتێ کەسێگ باێ بویشی: «توی ئیمان ديری و منیش کردەوه دێرم!» توی ئیماند بێ کردەوەد نیشانم بیه و منیش ئیمانم وه کردەوەم نیشاند دەم.
تو وەناو ئی خزمەته هویچ بەش و نسیویگ نێری، چوینکه دڵد لەلاێ خوداوه ڕاس نیه.
چوینکه وەپێدان ئویشم، ئەگەر وەناو سالح بوین، نێنه نوای ماموستایل تەورات و زانایل فرقەێ فەریسی، هەراێهەر نیەچینه ناو پادشایی ئاسمان.
ئی قسیه شایسەێ دڵنیاییه. له لێد توام که ئەڕا ئی کاریله پا بیێدەگەز، تا ئەوانه که وه خودا ئیمان هاوردنه، له هویرێان نەچود که خوێان خەریک وه جێ هاوردن کاریل خاس بکەن، ئی چشتیله ئەڕا مەردم فره خاسه و باێەخ دێرێ.
ئامانج ئی فەرمانه دوس داشتنه، دوس داشتنێگ که له دڵ پاک و وژدان درس و ئیمانێگ بی دوڕویی هەڵساس.
و له لاێ خودا، باوگ ئاسمانیمان، کار ئیوه که له ئیمانه و مەینەت ئیوه که له مابەته و بەردەوامیدان که له ئمید وه خوداوەندمان عیسا مەسیحه، تیەرێمنه هویر.
ئێ برایل، ئیوه ئەڕا ڕزگاری دەنگ کریاینه، وەلێ ڕزگاری خوەدان مەکەنه دەرفەتێگ ئەڕا ئاوەختیێل جەسه، بەڵکەم وه پێ مابەت، یەکترەکی خزمەت بکێن.
له ڕێ ئەوه نجات پەێا کین، ئەگەر وه ئەو کەڵامه که ئەڕادان بانگەوازی کردم چنگ بێین. مەر ئیه که، وه هویچ پەتی ئیمان هاوردوین.
ئەیو وەناو ئیمه و ئەوانه هویچ جیاوازێگ نەنا، بەڵکەم وه ئیمان، دڵیلێان پاکەو کرد.
و کەسێگ له ئیوه وەپێان بویشی: «بچن وه سڵامەت، گەرم و تێر بوین،» بی ئیه که هەوەجییل جەسەیان بیده پێان؛ چ فایده؟
چوینکه هەرچەن تەربیەت جەسه توزێگ فایده دێرێد، وەلێ خوداپەرەسی ئەڕا گشت چشتێگ فایده دێرێد و هەم زنەیی ئێرنگه واده دێ، هەم زنەیی وەرەڕویش.
تەنانەت خود شەمعونیش ئیمان هاورد و وەشون ئیه که تەعمید گرد، یەسەر وەشون فیلیپوس بی و له نیشانەیل و موجزەیل فره گەوراێگ که دوینیاد، سەری سڕ مەنوی.
کەسێگ که خوداوەند دوس نێری، لانەته پێ. خوداوەند ئیمه، بەو!
چوینکه خەتەنه وه ڕاسی ئەو وەخته تیەرزێ که شەریعەت وه جێ باری، وەلێ ئەگەر شەریعەت بنێدی ژێر پا، چماێ خەتەنه نەکریایده.
یەحیا جواو دا: «ئەوه که دو گله شەوی دێرێ، یەکیگێ بیده ئەوه که نێری، ئەویش که خواردەمەنی دێرێ هەر ئی کاره بکێ.»
برایل عەزیزم، گول مەخون!