10 دەوڵەمەن وه سوکیەگەێ، چوینکه ئەوه جور گوڵ بیاوان له بین چود.
چوینکه، «گشت جەسه مینێده گژگیا و گشت جەڵاڵی هەر جور گوڵ بیاوانه؛ گژگیا وشک بود و گوڵ ڕشیەده خوار،
جهان و ئاوەختێلێ درێیده سەر، وەلێ ئەو کەسه که خاست خودا وه جێ تیەرێ، تا ئەبەد مینێدی.
وه دەوڵەمەنیل ئی دنیا حوکم بکه که قتقوز نەون وه ماڵ ئی دنیا که بەردەوام نیه پشت نەوەسن. بەڵکەم وه مل خوداێگ پشت بوەسن که گشت چشتێگ وه فراوانی ئەڕا ئیمه گورجەو کەێد تا له ئەوانه لەزەت بویم.
«خوەش وه حاڵ کەسیلێگ که وه روح دەستەنگن، چوینکه پادشایی ئاسمان ئەڕا ئەوانەسه.
ئەوانه که سودێان له ئی جهانەسه، جوری بون که چماێ دڵ نەوەسانەسەپێ. چوینکه وێنەێ ئی جهانه دێرێ له بین چود.
ئیوه تەنانەت نيەزانين سو چه بود. مەر زنەییدان چەس؟ چوینکه ئیوه مینینه تەمێگ که وەخت کەمێگ دیار دێ و لەشونی نوقوم بود.
جا ئەگەر خودا گژگیای دەیشت که ئیمڕو هەس و بانان فڕه دریده ناو تەنویرەو، ئیجوره دایپوشنی، ئێ کەم ئیمانیل، فرەتر دانیەپوشنیدەدان؟
وەڕاسی گشت چشتێگ وەبونەێ ناسین خوداوەندم مەسیح عیسا که باێەختر له هەر چی چشته، زیان ژمارم. وەبونەێ ئەیو گشت چشتێگ له دەس دامه و هەر جور گناڵخه وه حساو تیەرم تا مەسیح وه دەس بارم و