5 مەسیحیش خوەێ بەرزەو نەکرد تا بوده کاهن گەورا، بەڵکەم له لاێ کەسێگ دیاری کریا که وەپێ وەت: «توی کوڕ منید؛ ئیمڕو، مه بیمەسه باوگد.»
عیسا وەت: «ئەگەر مه خوەم جەڵاڵ بێەم، جەڵاڵ مه هویچه. ئەوه که جەڵاڵم دەێ، باوگ منه، هەر ئەوه که ئویشین خوداێ ئیمەس.
چوینکه خودا تا ئێرنگه وه کام یەکی له فریشتەیل فەرمایش کرد: «توی کوڕ منید؛ ئیمڕو مه بیمەسه باوگد»؟ و یا وه دواره: «مه ئەڕا ئەیو بومه باوگ، ئەیویش ئەڕا مه بوده کوڕ»؟
ئەوه که له خوێەو بویشی، ها شون جەڵاڵ خوەێ، وەلێ ئەو کەسه که ها شون جەڵاڵ ئەیو که کلی کردێه، ڕاسدرسه و درودەلسه وەناوێ نیه.
وەگەرد زنیەو کردن عیسا، ئەڕا ئیمه که مناڵیلێانیم وەفا کرد. هەر ئەوجورە که له بەش دویم زەبور نویسریاس: «تو کوڕ منی؛ ئیمڕو، من بیمەسه باوگد.»
چوینکه خودا ئەو کاره وەجێ هاوردێه که شەریعەت وه بونەێ بی هازی جەسه نەتویەنست وه جێ بارێدەێ. خودا کوڕەگەێ خوەێ وه شێوەێ جەسەێ گوناکار و ئەڕا گونا کل کرد و وەناو جەسه، گونا ماکوم کرد،
وه جارانەو، خودا فره جار و له ڕێیل فرەێگ، وه وەسلەێ پەێخەمەریل وەگەرد باپیریلمان قسیه کرد،
«چوینکه خودا جهان ئەوقره مابەت کرد که تەنیا کوڕەگەێ خوەێ دا تا هەر کەس وەپێ ئیمان بارێ نابود نود، بەڵکەم زنەیی ئەبەدی بیاشتوێد.
وه ئی بونه، واجو بی له هەر باوەتەو بوده جور برایل خوەێ تا بتویەنێ وه جیگەێ کاهن گەوراێگ که وه بەزەیێه و ئەمینە، وه خزمەت خودا بود و ئەڕا گونایل قەومەگه کەفارەت بکێد.
جا ئێ برایل موقەدەس که وەناو دەنگ کردنەگەێ ئاسمانی هاوبەشین، فکردان بنەنه مل عیسا که ئەیوه ڕەسول و کاهن گەوراێگ که ئیمانه پێ دێریم و ئێقرارێ کیم.
جا له لاێ خوداوه دەسنیشان کریاد تا بوده کاهن گەورا، یەێ کاهن له جیگەێ ملکیسدق.