مەسیحیش لەشون ئەوه که یەێ جار قوروانی بی تا گونایل قێر فرەێگ بگرێده سەر شانێ، دویم جار ئاشکراوه بود، نه ئەڕا پەرچەو کردن گونا، بەڵکەم تا ئەوانه که وه تاسەوه چەوەڕێ ئەوەن، نجات بێید.
منم ئەو نان زنەیی دەره، هەر ئەوه که له ئاسمانەو هاته خوار. ئەگەر کەسێ له ئی نانه بخوێ، تا ئەبەد زنی مینێ. نانی که من ئەڕا زنەیی جهان بەخشم، جەسەێ منه.»
عیسا له ڕوژیل زنەیی خوەێ وه بان زەوی، وەگەرد هاواریل بەرز و ئەسریل وه دەرگاێ خودا که تویەناێ نجات داینێ له مردن داشت، دوعا کرد و لاڵکیاد و وەبونەێ گوش تەکانن تەمامی، دوعاگەی قەبوڵ کریا.
چەنێ فرەتر، خوین مەسیح که له ڕێ ئەو روح ئەبەدیه خوەێ بی نەخس وه خودا پیشکەش کرد، وژدان ئیمه له کاریل وەدەرد نەخوەر پاکەو کەید تا که خزمەت خوداێ زنی بکێم!
جا وه گومان ئیوه کەسێگ که کوڕ خودا پاوڵا کردێه و خوین پەێمانێگیش که وه ئەوه تەقدیس بویه، ناپاک ژماردیه و وه روح پڕ له فیز خودا، بی حرمەتی کردێه، چەنێ فرەتر شایسەێ موجازاتێگ سەختتر بود؟