2 باریل قورس یەکترەکی هەڵبگرن که ئیجوره شەریعەت مەسیح وه جێ تیەرێن.
ئیمه که وه هێزیم، ها ملمانا که بی هازییل ئایەمیل زەیف تاموڵ بکێم و وەشون خوەشنودی خوەمان نویمن.
ئێ برایل، لاڵکێيمنه پێدانەو که لەمتیەیل ئاموژیاری بکەن؛ کەم جرئەتیل هان بێەن؛ وه بی هازیل مەیەت بێەن؛ وەگەرد گشتێان سەور بیاشتوین.
حوکم تازەێگ دەمه پێدان، که یەکترەکی مابەت بکێن. هەر ئەوجورە که مه مابەتدان کردمه، ئیوەیش باێه یەکترەکی مابەت بکێن.
ئیمەیش ئی حوکمه له ئەیو گردیمنه که هەر کەسێگ که خودا دوس دێرێ، باێه براگەێ خویشێ دوس بیاشتود.
ئەگەر وه ڕاسی شەریعەت شاهانه وه پێ ئی وەتریای کتاو موقەدەسه وه جێ بارین که فەرمایش کەێد: «هاوساگەد هەر جور خوەد دوس بیاشتو،» کار خاسێگ کین.
«حوکم مه ئیەسه که یەکترەکی مابەت بکێن، هەر ئەوجورە که مه مابەتدان کردمه.
مەسیح خوەێ گونایل ئیمه وەناو جەسەێ خوەێ کیشاده بان سەلیب، تا له باوەت گونا بمریم و ئەڕا سالح بوین زنەیی بکێم. ئیوه وه زامیلێ شەفا پەێا کردینه.
تا وه ئیجوره پێشگویی ئەشعەیاێ پەێخەمەر باێه دی که ئویشێ: «ئەیو بی هازییلمان هەڵگرد و نەخوەشیەگانمان برد.»
چوینکه هەر کەس باێه بار خوەێ هەڵبگرێ.
له لاێ ناجویلەکەیل که شەریعەت موسای پەێخەمەر نێرن بیمەسه جور ئەوانه، هەر چەن جیا له شەریعەت خودا نویم، بەڵکەم هامه ژێر شەریعەت مەسیح، تا بتوانم ئەوانه که وه ژێر شەریعەت نین وه ئیمان بارم.
چوینکه وەناو مەسیح عیسا، شەریعەت روح زنەیی له یاساێ گونا و مەرگ ڕزگاردان کردێه؛
عیسا وەت: «وای وه حاڵ ئیوەیش، ئێ قازییل شەریعەت، چوینکه باریل قورسیگ نینه بان شان مەردم، وەلێ خوەدان نیەتواین تەنانەت کلکێگ ئەڕا مەیەت داین تەکان بێین.
وەلێ ئەوه که چەو بڕیەسه شەریعەت کامڵ که شەریعەت ڕزگاریه و ئەوه وه جێ تیەرێد، گوشکەر له هویربەریگ نیه بەڵکەم وه جێ هاوەر ئەوەسه، ئەوه وه کردەوەێ خوەێ بمارکه.
جا جور کەسیلێ قسیه بکێن و جور کەسیلێ کار بکێن که وه پێ شەریعەت ڕزگاری، ئەڕاێان داوەری بود،
چوینکه ئەڕا ئەوانه خاستر بی که هویچ وەخت ڕێ سالح بوین نیەناسیان، تا ئیەک وه شون ناسینێ، له حوکم موقەدەسیگ که سپاریاسه پێان، هەڵوگەردن.
تا پێشگویەگان پەێخەمەریل موقەدەس بارینه هویردان و هەر ئیجوره حوکم خوداوەند و نجات دەر که وه وەسلەێ ڕەسولەیل ئیوه وەتریاس.