12 ئەوانه که توان شێوەێ خوێان خاس نیشان بێەن، ناچاردان کەن که خەتەنه بوین، تەنیا وه ئی نیەته که وەبونەێ سەلیب مەسیح عەزاو نوینن.
ئێ برایل، ئەگەر هێمراێ من خەتەنه بانگەوازی کەم، ئێ دیتر ئەڕا هێمراێ عەزاو دوینم؟ ئەگەر ئەوجورە بویاد دیتر بانگەوازی سەلیب بایس نویاتیاد کەسێگ بڕەنجێد.
وه ڕاسی وەختێ باس ئی شەریعەت دەسەڵوەسه و سوکەو کردن جەسه و سەختی داین وه جەسه کریەد؛ شێوەێ زانیاری وه خوەێ گرید، وەلێ ئی دەستوریله له ئیه که بتوان نوای هەوا و هەوەسیل جەسه بگرن، کارێگ له دەسێان نیەتێی.
چوینکه ئیجور کەسیلێ، ڕەسولەیل دروەکانی و کارکەریل فێڵبازن که خوێان وه وێنەێ ڕەسولەیل مەسیح دەر تیەرن.
بڕێگ له ناوچەێ یەهودیەوه هاتنه ئەڕا شار ئەنتاکیه و برایل تالیم دیان و وەتیان: «ئەگەر وه پێ نەریت موسای پەێخەمەر خەتەنه نوین، نیەتویەنین نجات پەێا بکێن.»
وەلێ تەنانەت تیتوس که وەگەردمەو بی، هەرچەن یونانی بی، زوره لێ نەکردن تا خەتەنه بود.
عیسا وەپێان وەت: «ئیوه ئەو کەسیلینه که خوەدان وه مەردم، سالحان نیشان دین، وەلێ خودا وه دڵدان ئاگا و بیناس. هەر چشتێ که وه لاێ مەردمەو قورپ فرەێگ دێرێ، خودا قیزێ له لێ تێ!
چوینکه هەر ئەوجورە که چەن جار وه ئیوه وەتمه و ئێرنگەیش ئەسر ڕشنم و ئویشمه پێدان، ڕێ رەوشت قێر فرەێگ هەر جور دشمەنیل سەلیب مەسیحه.
هویچکام له ئیوه تەنیا وه فکر قازانج خوەێ نود، بەڵکەم وه فکر قازانج ئەو باقی مەردمیش بود.
وه ڕاسی بڕێگ له ڕوی حەسویی و هاوماڵی، مەسیح بانگەوازی کەن، وەلێ بڕێگتر وه نیەت خاسێگ.
چوینکه تەنانەت ئەوانه که خەتەنه بون خوێان شەریعەت وه جا نيەتیەرن، بەڵکەم توان ئیوه خەتەنه بوین تا شانازی وه جەسەدان بکەن.
وەلێ وەختێ دیم کردەوەێان وه پێ ڕێەگەێ ڕاسەکانی ئینجیل نیه، له نوای گشتێان وه کیفا وەتم: «ئەگەر تو هەرچەن که جویلەکەێ وەلێ جور ناجویلەکەیل زنەیی کەی نه جور جویلەکەیل، چوی تویەنێ ناجویلەکەیل وادار بکێ تا جور جویلەکەیل زنەیی بکەن؟»
نه ئیه که ئیمه جرئەت کیم خوەمان وەگەرد کەسیلێ که له خوێان تاریف کەن یەکی بکێم یا خوێان وەگەرد یەکترەکی هەڵسەنگنن. وەلێ وەختێ خوێان وەگەرد یەکترەکی بەراورد کەن، دیاره که چەنێ نەزانن.
وەلێ قێرێ له فرقەێ فەریسیل که ئیمان هاوردوین، هەڵسان وەتن: «ئی ناجویلەکەیله باێه خەتەنه کرد و حوکم بیمنه پێان که شەریعەت موسا بپارێزنن.»
ئەوه که له خوێەو بویشی، ها شون جەڵاڵ خوەێ، وەلێ ئەو کەسه که ها شون جەڵاڵ ئەیو که کلی کردێه، ڕاسدرسه و درودەلسه وەناوێ نیه.
لەلاێگەو ماڵیل بێوه ژنیل چەپاو کەن و لەلاێگتریشەو ئەڕا ئیه که خوێان نیشان بێەن، دوعاێان دریژەو کەن. سزاێ ئیانه چەنێ سەختتر بود.»
ئیوەیش هەر ئیجورینه، وه ڕویەو له لاێ مەردم سالحانین، وەلێ ناودان پڕ له دوڕویی و خراوەکاریه.
گشت کاریلێان وەبونەێ ئیەسه تا مەردم بویننیان، ئایەیل کتاو موقەدەس گن گن بەسنه تەخت تێوڵ و بان باڵێان و داوان بەتیەگانێان شوڕترەو کەن.
وەختێ ڕوژه گرین، جور دوڕوییل دەمچەو تیەڵ نەون، چوینکه ئەوانه دەمچەو خوێان گویڕنن، تا وه لاێ مەردم نیشان بێەن هانه ڕوژه. وه ڕاسی وەپێدان ئویشم، ئەوانه پاداش خوێان گردنه.
«جا وەختێ سەدەقه دەێ پف مەکه شەیپورەو، جور دوڕوییل که وەناو کەنیسەیل و خێاوانیل کەن، ئەڕا ئیه که مەردم تاریفه لێان بکەن. وه ڕاسی وەپێدان ئویشم، ئەوانه پاداش خوێان گردنه.
«وەختێ دوعا کەی نەبایه جور دوڕوییل بوید، چوینکه ئەوانه خوەشێان تێ بوسن و وەناو کەنیسەیل و گوشەێ خێاوانیل دوعا بکەن تا مەردم بویننیان. وه ڕاسی وەپێدان ئویشم، ئەوانه پاداش خوێان گردنه.
خوەش وه حاڵ ئەوانه که وەبونەێ سالح بوین عەزاو دوینن، چوینکه پادشایی ئاسمان هن ئەوانەسه.
«وای وه حاڵ ئیوه ماموستایل تەورات و فەریسیەیل، ئێ دوڕوییل! چوینکه ئیوه مینینه قەوریلێگ که سپی کریاس، که له دەیشتەو ڕەنگینه، وەلێ ناوێان پڕ له سقان مردگ و گشت جور ناپاکیه!