12 ئێ برایل، لاڵکمه پێدان که بینه جور مه، چوینکه منیش هەر بیمەسه جور ئیوه. وه حەقمەو هویچ خراوی نەکردین.
ئێرنگه ئەگەر کەسێگ بیەسه بایس خەمباریم، نه تەنیا مه خەمبارەو کردێه، بەڵکەم - ئەگەر تن نەچویم - تا ئەنازەێ گشتدان خەمبارەو کردێه.
وەلێ دویر له گیانم که مه وه چشتێ شانازی بکەم بێجگه وه سەلیب خوداوەندمان عیسا مەسیح، که وه وەسلەێ ئەوه، جهان ئەڕا مه وه سەلیب کیشریا و مه ئەڕاێ جهان.
وەلێ وەختێ دیم کردەوەێان وه پێ ڕێەگەێ ڕاسەکانی ئینجیل نیه، له نوای گشتێان وه کیفا وەتم: «ئەگەر تو هەرچەن که جویلەکەێ وەلێ جور ناجویلەکەیل زنەیی کەی نه جور جویلەکەیل، چوی تویەنێ ناجویلەکەیل وادار بکێ تا جور جویلەکەیل زنەیی بکەن؟»
له جێ - وەگەرددانەو جور مناڵیلم قسیه کەم؛ ئیوەیش سفرەێ دڵدان ئەڕامان واز بکێن.
ئیجوره وەناوێان چاو کەفتیه که تو گشت جویلەکەیلی که وەناو ناجویلەکەیل زنەیی کەن، تالیم دەێ که له موسا هەڵوگەردیەن و وەپێان ئویشێ مناڵیلیان خەتەنه نەکەن و وه پێ نەریت ئیمه زنەیی نەکەن.
ئێ برایل، فیز خوداوەندمان عیسا مەسیح وەگەرد روح ئیوه بود! ئامین!
ئێ قورەنتییل، ئیمه بی پەرده وەگەرددانەو قسیه کردیم و سفرەێ دڵمان ئەڕادان واز کردیم.
زاورم چود نەکێ زامەتیلێگ که ئەڕادان کیشامه له کیس چوی.
زانين که وه بونەێ نەخوەشی جەسەم بی که یەکم جار ئینجیل وەپێدان جار دام.