5 ئێ خوڵامیل، له ئەرواویل زەویدان وه ترس و لەرز و دڵیگ ساف سایەق گوش بتەکنن، ئەوجورە که چماێ گوش له مەسیح تەکنین.
ئێ ژنيل، له شوییلدان گوش بتەکنن، هەر ئەوجورە که له خوداوەند گوش تەکنین.
وەختێ که ڕێ رەوشت وه حرمەت و پاک ئیوه بوینن.
وەلێ دیتر نه جور خوڵام، بەڵکەم بانتر له خوڵام، جور یە براێ عەزیز. ئەوه ئەڕا مه فره عەزیزه، وەلێ ئەڕا توی هەڵبەت فره عەزیزه، تواێ له جیگەێ یەێ ئنسان و تواێ له جیگەێ براێگ وەناو خوداوەند.
جا ئێ عەزیزەیلم، هەر ئەوجورە که هەمویشه گوش تەکانینه، ئێرنگەیش نه تەنیا وەختێگ که هامه لادان، بەڵکەم فره فرەتر وەختێ له لادان نیم، نجات خوەدان وه ترس و لەرزەو بگرنه کار؛
شانازی ئیمه شاێەتی وژدانمانه که کردەوەمان وەناو جهان، وەتاێبەتی لەباوەت ئیوه، وەگەرد سادەی و ڕویڕاسی خودایی بی. ئیمه نه وه ڕوی زانیاری ئنسانی، بەڵکەم وه پێ فیز خودا کار کردیمنه.
چوینکه ئەوه که خوڵام بوی وەختێ خوداوەند دەنگێ کردێه، بوده ڕزگار کریاێ خوداوەند؛ هەر ئیجوره ئەوه که ڕزگار بی و دەنگ کریاس بیەسه خوڵام مەسیح.
چوینکه من خوەمیش کەسێگم که هامه ژێر فەرمان. سەربازیلیگیش وه ژێر فەرمان خوەم دێرم. وه یەکی بویشم، ”بچو“، چود؛ وه یەکی تریش بویشم، ”بەو“، تێد. وه خزمەتکارەگەم بویشم، ”ئی کاره بکه، کەید.»
«هویچکەس نیەتویەنی دو گله ئەرواو خزمەت بکەی، چوینکه یا وه یەکی قینێ تێ و دوس ئەواکه دێرێ، یا سەرسپردەێ یەکی بود و ئەواکه وه هویچ حساو کەی. نیەتویەنین هەم خزمەتکار خودا بوین، هەم خزمەتکار پویل.
فیز خودا وه مل گشت کەسیلێ بود که خوداوەند ئیمه عیسا مەسیح وەگەرد مابەتێگ نەمر دوس دێرن.
هەر وەخت گوش تەکانندان وه هویر تیەرێ و ئیه که چوی وه ترس و لەرزەو قەبوڵێ کردین، مابەتەگەێ وه ئیوه فرەترەو بود.
من وه بیهازی و زاورچین و لەرز فرەێگ لەلادانەو دامەێ سەر،
جا هەر ڕوژ، یەێ دڵ وەناو مابەد گردەو بویان، وەناو ماڵيل خوێانیش نان لەت کردیان و وه خوەشی و دڵپاکی وه یەکەو نان خواردیان و
«چەو، چراخ جەسەس. جا ئەگەر چەود ساق بود، گشت جەسەد پڕ له نویرەو بود.
چوینکه ئاوەختیم ئیه بی که خوەم له ڕێ برایلم، یانێ ئەوانه که لەباوەت جەسه خزم و کار منن، بچمه ژێر لانەت و له مەسیح بوڕیەم.