1 ئیوه وەناو خەتایل و گونایلدان مردوین و
ئیوه که وەناو خەتایلدان و خەتەنه نوین جەسەدان مردوین، خودا ئیوه وەگەرد مەسیح زنیەو کرد. ئەیو گشت خەتایلمان بەخشا.
چوینکه وەناو مەسیح عیسا، شەریعەت روح زنەیی له یاساێ گونا و مەرگ ڕزگاردان کردێه؛
فامێان تیەریکەو بیه و وەبونەێ نەزانی که ها ناوێان که دڵڕەقی بیەسه بایسێ، له زنەیی خودا دویرەو کەفتنه.
چوینکه هەر ئەوجورە که باوگ مردگیل زنیەو کەید و زنەیی وەپێان بەخشی، کوڕیش وه هەر کەسێگ که خوەێ بتواێ، زنەیی بەخشی.
ئیمه زانیمن که له مەرگ گوزەریایمنه و رەسیمنەسه ژیان، چوینکه دوس برایل دێریم. هەر کەسێگ که مابەت نیەکێ، وەناو مەرگ نیشتەجێه.
عیسا وەپێ وەت: «من ڕێ و ڕاسی و ژیانم؛ هویچکەس بێجگه له ڕێ منەو نیەتێدە لاێ باوگ ئاسمانی.
چوینکه هەر چشتێگ که بوینرید، نویره. له ئی باوەته وەتریاس: «ئێ ئەو کەسه که خەفتیدە، له خەو هەڵس، له مردگیل زنیەو به، که مەسیح نویر خوەێ وه سەرد درەوشنێد.»
وەلێ بێوه ژنێگ که له ناو زنەیی خوەێ هەر ها شون خوەشیەو، هەر چەن هێمراێ زنیه وەلێ، مردگه.
وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، زەمانێگ رەسێ، بەڵکەم هەر ئیسەسه که مردگیل دەنگ کوڕ خودا شنەفن و کەسیلێگیش که شنەفن، زنیەو بون.
ئەوجورە که وەناو تەورات نویسریاس: «ئنسان یەکم، یانێ ئایەم، بیه گیانێگ زنی»؛ ئایەم ئاخر، بیه روحێگ زنەیی دەر.
دز نیەتێی بێجگه ئەڕا دزین و کوشتن و نابود کردن؛ من هاتمە تا ئایەمیل زنەیی بیاشتوین و زنەیی فەتفراوان بیاشتوین.
«وه فریشتەێ کلیساێ شار ساردس بنویس: «ئەوه که هەفت روح خودا و هەفت هەساره دێرێد، ئیجوره ئویشێد: له کاریلد ئاگادارم. دەنگ و ناو زنی بیند بەرزە، وەلێ مردیده.
وەلێ ئێرنگه باێه جەشن بگریم و شادی بکێمن، چوینکه ئی براده مردوی، زنیەو بی؛ گوم بوی، پەێا بی!“»
چوینکه ئی کوڕ منه مردوی، وه دواره زنیەو بیه؛ گوم بوی، پەێا بی! ئمجا جەشن گردن و شادی کردن.
وەلێ عیسا وەپێ وەت: «وەشونمەو بەو بیل تا مردگیل، مردگیل خوێان خاک بکەن.»
چوینکه هایمنه ژێر دەس مابەت مەسیح، وەختێ دڵنیايم که یە نەفەر وەبونەێ گشتیەکی مرد، جا گشت مردن.