جا ئیمه مابەتێ که خودا وەپێمان دێرێ ناسیمنه و ئیمانه پێ هاوردیمنه. خودا مابەته، ئەوه که وەناو مابەت نیشتەجێ بود، وەناو خودا نیشتەجێه و خودایش وەناو ئەوه نیشتەجێه.
وه ئی بونه، له ڕوژیگ که ئیه شنەفتیم، له دوعا کردن ئەڕادان نەوسایمەسەو، بەڵکەم له خودا توایم که ئیوه له ناسین خاست ئەیو وەناو هەر زانیاری و فام روحانی، پڕەو بوین
نه تەنیا وەگەرد هاتنێ، بەڵکەم له ڕێ ئەو دڵنەواییه که له ئیوه گردوی، دڵنەوامانەو کرد. ئەوه له تاسەدان ئەڕا دێن من و خەم فرەدان و غیرەتێگ که لەباوەت من دێرین، خەوەر ئەڕامان هاورد، جوری که فره دڵشادم کرد.