10 وه دەمشق شاگردێگ حەنانیا ناو زنەیی کردیا. خوداوەند وەناو رویا وەپێ ئاشکرا بی و فەرمایش کرد: «ئێ حەنانیا!» ئەویش جواو دا: «هامه ئێرا خوداوەندا.»
«وەناو دەمشق پیاێگ خوداترس و پایبەن وه شەریعەت وه ناو حەنانیا زنەیی کردیاد، هەر ئیجوره گشت جویلەکەیل وه خاسێ ناوێ بردێان.
یەێ ڕوژ نزیک سات سێ دویانیمەڕو ئاشکرا وەناو رویا دی که فریشتەێ خودا هاته لاێ وەپێ وەت: «ئێ کورنلیوس!»
«”خودا فەرمایش کەێد: له ڕوژیل ئاخر له روح خوەم ڕشنمه سەر گشت مەردم. کوڕيل و دویەتیلدان نەبوەت کەن، جوانیلدان رویایل دوینن و پیریلدان خەویل.
سێ ڕوژ چەوێ نوینیاد، چشتێگ نیەخواردیا و نیەنوشیا.
«من وەناو شار یافا خەریک دوعا بیم، له هوش خوەم چیم و رویایگ دیم چشتێگ جور سفرەێگ گەورا که له هەر چوار لاوه شوڕەو کریاوی، له ئاسمان هاته خوار و ڕەسیه پێم.
جا پتروسیش کەفته شونێ له زندان دا دەیشت. ئەوه باوەڕ نیەکردیا ئەو چشته که فریشته ئەنجام دەێ، ڕاسه، بەڵکەم گومان کردیا خەوێگ دوینی.
هەر ئەو شەوه، پولوس رویاێگ دی که پیاێگ مەقدونی وساسه نوای، لاڵکیاده پێ و وەتیا: «بەو ئەڕا مەقدونیه و مەیەتمان بیه.»
وەختێ ئی رویا دی، زویزی کەفتیمنه ڕێ وەرەو مەقدونیه، چوینکه دڵنیا بیمن که خودا دەنگمان کردێه تا وه ئەوانه مزگانی بێیم.
یەێ شەو خوداوەند له رویا وه پولوس وەت: «زاورد نەچود! قسیه بکه و بێدەنگ مەو!
وه شار دەمشق، فەرمانرەواێ دەسنیشان شا حارس، نگابانیلی هیشته سەر شار دەمشق تا بخەنەمه گیر.
نەچیمه ئەڕا شار ئورشەلیم ئەڕا لاێ ئەوانه که وەرجه مه ڕەسول بین؛ بەڵکەم چیمه ئەڕا وڵات عەرەب و وەدوارەوه هەڵوگەردیام ئەڕا شار دەمشق.
شائول وەناو رویا پیاێگ دیه، که ناوێ حەنانیاس، تێدە ناو دەس نێده سەری تا بینایی خوەێ وه دەس بارێ.»