1 وه ئەو ڕوژیله که شاگردیل فرەوه بویان، جویلەکەیل یونانی زوان وه سەر جویلەکەیل عبرانی زوان خوتەخوت کردیان که بێوه ژنیلیان له بەش نان ڕوژانه بی نسیو مینن.
وه نوای پاێ ڕەسولەیل هیشتیاد تا وه پێ هەوەجی هەر کەس بەشەو بکرێ.
جا کەسیلێ که قسیەیلی قەبوڵ کردن، تەعمید گردن. له ئەو ڕوژه نزیک سێ هەزار نەفەر وه ئەوانه فێشترەو بی.
برایل، له یەکترەکی شکایەت مەکەنن، تا وه ئیوەیش داوەری نود، بنوڕن ’داوەر‘ له دەم دەرەگه وساس.
پتروس وەگەردێان چی و وەختێ ڕەسیه ئەوره، بردنێ باڵاخانەگه. گشت بێوه ژنيل له دەورێ گردەو بوین، گیره کردیان و شەویەگان و دڵنگیلی که دورکاس وەختێ زنی بی دویرانویەی، نیشانی دیان.
جا کەڵام خودا پەخشەو بویاد و ژمارەێ شاگردەگان له شار ئورشەلیم فره فرەوه بی و جەم فرەێگ له کاهنيلیش ئیمان هاوردن.
ستایش خودا کردیان. لەلاێ گشت مەردم عەزیز بین؛ خوداوەندیش هەر ڕوژ ئەوانه که نجات پەێا کردیان، وه جەمیان فێشترەو کردیا.
خەتەنه کریاێ له ڕوژ هەیشتم، له قەوم ئێسرائیلم، له هوز بنیامین، مناڵ عبرانی له داڵگ و باوگ عبرانیم؛ له باوەت شەریعەت، له فرقەێ فەریسی؛
وەلێ چەن نەفەرێگ له لێان له مەردم قپرس و قیرەوان بین که وەختێ ڕەسینه ئەنتاکیه، وەگەرد یونانیەگانیش قسیه کردن و مزگانی عیسا خوداوەند دانه پێان.
پتروس دەسێ گرد و هێزێ دا. ئمجا ئیمانداریل وه مەسیح و بێوه ژنيل چڕێ و زنی سپاردەێ دەسێان.
ئەوه وەگەرد جویلەکەیل یونانی زوان قسیه و باس کردیا، وەلێ ئەوانه تواسیان بکوشنێ.
فێشتر له هەر وەختێگ، قێر فرەێگ له ژنیل و پیاێل ئیمان هاوردنه خوداوەند،
وەلێ قێر فرەێگ لەلێان که پێخامەگه شنەفتوین، ئیمان هاوردن و ژمارەێ پیاگان ڕەسیه نزیک پەنج هەزار نەفەر.
بیلن مابەت برایی بەردەوام بود.
ئێ عبرانێن؟ منیش هەم! ئێ ئێسرائیلین؟ منیش هەم! ئێ له نەتەوەێ ئێبراهیمن؟ منیش هەم!
ماڵ و موڵک خوێان فروتیان و پویلەگەێ وه پێ هەوەجی هەر کەس دابەش کردیان.
«وای وه حاڵ ئیوه ماموستایل تەورات و فەریسیەیل، ئێ دوڕوییل! چوینکه ئیوه دەر پادشایی ئاسمان وه ڕوی مەردم بەسین؛ خوەدان نیەچینه ناو و نوای کەسیلێ که توان بچنه ناو، گرین.
ئی گومان کین نویسریای موقەدەس بی ئامانج ئویشێ: «خودا ئەڕا ئەو روحه که وەناومان نیشتەجێ کردێه، فره غیرەت دێرێ؟»
خوداپەرەسی پاک و بی لەک و پێس له وەر چەو خوداێ باوگ، ئەوەسه که دەس یەتیمیل و بێوه ژنيل له وەخت بەردیان بگریم و خوەمان له چەپڵی ئی جهانه بپارێزنیم.
تەنیا کەسیلێگ وه حساو بێوه ژنيل ناوێان بنویس که فرەتر له شەس ساڵ بیاشتوین و وه شویەگەێ خوێان وەفادار بینه.
خوتەخوت نەکێم، جوری که بڕێگ لەليان ئیجوره کردن و فریشتەێ مەرگ کوشتێان.
«مەر قیەخه لێدان نەکردیم که دی وه ئی ناوه تالیم نێین؟ وەلێ ئیوه ئورشەلیم له تالیمیلدان پڕ کردينه و تواین خوین ئی پیا بخینه مل ئیمه.»
جا ئەو دوانزه ڕەسوله، جەماێەت شاگردیل چڕین و وەتن: «ئەڕا ئیمه درس نیه بانگەوازی کەڵام خودا بخیمنه پشت گوش و خەریک بەش کردن نان بویمن.
وەختێ پەێاێ کرد، هاوردی ئەڕا ئەنتاکیه. ئەوانه یەێ ساڵ تەمام وه ئەوره وەگەرد کلیسا گردەو بویان و قێر فرەێگ تالیم دیان. یەکم جار وه ئەنتاکیه بی که وه شاگردیل وەتن ’مەسیحی‘.
جا شاگردیل تواسن هەر کامێان چەنه تویەناێ خوێان، مەیەتی کل بکەن ئەڕا برایلێگ که نیشتەجێ یەهودیەن.
ئەگەر خزمەت کردنه، وەناو خزمەت کردنمان. کەسێگ که تالیم دەێ، وەناو تالیمەگەێ.
بێوه ژنیل که وه ڕاسی بێ کەس کارن، حرمەت بگر.