10 زانستن ئیه هەر ئەوەسه که وەرجەوە لەلاێ ’دەروازەێ ڕەنگین‘ مابەد نیشتیاد و سەدەقه گردیا. وەبونەێ ئەو چشته که وه سەری هاتوی، سەریان سڕ مەنوی و حیران بین.
وه ئەو وەخته چەن نەفەر، پیاێگ که له زگ داڵگێ شەل هاتویه دنیا، هاوردیان؛ ئەوانه هەر ڕوژ لەلاێ دەروازەێ مابەد که وەپێ وەتیان ’دەروازەێ ڕەنگین‘، هیشتیانەێ ئەوره تا له کەسیلێگ که هاتیانه ناو مابەد سەدەقه بگرێ.
عیسا جواو دا: «نه وەبونەێ گوناێ خوێه و نه گوناێ داڵگ و باوگێ؛ بەڵکەم ئیجوره بی تا کارەگان خودا وەناو ئەوه ئاشکرا بود.
چوینکه باوگ کوڕ دوس دێرێ و گشت کاریلێ که خوەێ کەی وەپێ نیشان دەێ. کاریل له ئیانه گەوراتریش نیشانی دەێ تا ئەڵاجویدان باێ.
مەردم گشتێ وه گەورایی خودا سەریان سڕ مەنوی. هەر ئەو وەخته که گشت مەردم وه کاریل عیسا تاجو کردیان، عیسا وه شاگردیلی وەت:
جا گشت حیران بین و سەریان سڕ مەنوی و له یەکترەکی پرسیان: «ماناێ ئی هەڵکەفته چەس؟»
ئەوانه حیران بین و سەریان سڕ مەن و وەتن: «ئێ مەر گشت ئیانه که قسیه کەن جەلیلی نین؟
مەردم گشتێ سەریان سڕ مەنوی وه یەکترەکی وەتیان: «ئیه چ کەڵامێگه؟ ئەوقره دەسڵات و هێز دێرێ، وه روحیل ناپاک فەرمان دەێ و تیەنه دەیشت!»
وەختێگ مەردم ئەو شونه عیسا ناسین، ئایەم کل کردنه ئەڕا گشت ئەو مەنتەقه، مەردمیش گشت نەخوەشەگانیان هاوردنه ئەڕا لاێ.
هاوساگان و کەسیلێ که وەرجەوە دوینی که گێایی کردیا، وەتیان: «ئیه هەر ئەو پیا نیه نیشتیاد و گێایی کردیا؟»