41 «بنوڕن، ئێ تویلەکی کەریل، ئەڵاجویدان باێ و له بین بچن، چوینکه وه ڕوژگاریل ئیوه کارێ کەم، تەنانەت ئەگەر کەسێ ئەڕادان بویشێدێەو هەراێهەر باوەڕ نیەکین.»
چوینکه وەخت ئەوه ڕەسیه که داوەری له ئاڵ ماڵ خودا شرو بود؛ ئەگەر شروی له ئیمەس، جا ئاخر ئەوانه که گوش له ئینجیل خودا نیەتەکنن، بوده چه؟
و نێیلن ئیمه وەگەرد ناجویلەکەیل قسیه بکێم تا نجات پەێا بکەن. وەئیجوره هەمویشه پەێمانەی گونایلێان نیقەڵتوزەو کەن. وەلێ خەزەو خودا دەس ئاخر وه ملێانەو ڕشیاس.
چوینکه خوداوەند وەناو کتاو ئەشعەیاێ پەێخەمەر وه ئیمه ئیجوره دەستور داس که: «مه تو کردمه نویریگ ئەڕا ناجویلەکەیل، تا نجات برەسنیه ئەو پەر زەوی.“
«ئەیو وەپێم وەت: ”بچو؛ کلد کەم ئەڕا جایل دویر، ئەڕا لاێ ناجویلەکەیل.“»
زانایل فرقەێ فەریسی پویل دوس وەختێ ئی قسیەیله شنەفتن، وه عیسا تویلەکی کردن.
جا هەر کەس وه ئەو پەێخەمەره گوش نێی، له ناو قەوم له بین چود.“
ئەڕا ئیه که خوەمان شنەفتیمنه که وەتیا عیساێ ناسری ئی شونه خراوی کێ و ئەو نەریتیلێگ که موسا وه ئیمه سپاردیه، گویڕنیدەو.»
مەردم وساوینه تماشا کردن و گەورایل قەومیش تویلەکی کردیان و وەتیان: «مەردم نجات دا! ئەگەر ئیه مەسیحه و هەڵوژاردەێ خوداس، بیل خوەێ نجات بێی.»