3 یەێ ڕوژ نزیک سات سێ دویانیمەڕو ئاشکرا وەناو رویا دی که فریشتەێ خودا هاته لاێ وەپێ وەت: «ئێ کورنلیوس!»
یەێ ڕوژ، سات سێ نیمەڕو که وەخت دوعا بی، پتروس و یوحەنا چیانه ئەڕا مابەد.
وەلێ شەوەناو فریشتەێ خوداوەند دەریل زندان واز کرد و هاوردیانه دەیشت و
مەر ئەوانه گشتێان روحیل خزمەتکار نین که کل کریەن تا وه میراتی خوەریل نجات، خزمەت بکەن؟
جا هەر ئەوقره که ناوێگ بانتر له فریشتەیل وه میراتی بردیه، هەر ئەوقرەیشه جیگەێ، فره بانتر له ئەوانەسه.
ئەڕا ئیه که دویەشەو یەێ فریشتەێ خوداێگ که هن ئەوەم و پەرەسمێ، وساده لام و
ئەوه ئەڕامان وەت که چوی وەناو ماڵ خوەێ فریشتەێگ دیه که وسای و وەپێ وەتوی: ”کەسیلێ کل بکه ئەڕا یافا تا شەمعون ماروف وه پتروس بارنه ئەڕا ئێرا.
کورنلیوس وەت: «چوار ڕوژ پێش هەر ئی وەخته، نزیک سات سێ نیمەڕو، له ماڵ خوەم خەریک دوعا بیم. که لەناکاوه پیاێگ وه دڵنگێگ نویرانی وه نوام وساد و
وه ئەو وەخته که پتروس وه رویاگه فکر کردیا، روح خودا وەپێ وەت: «بنوڕ، سێ نەفەر مینێ تو کەن.
وه ئەو وەخته که پتروس ماتێەو بردوی و وه ماناێ رویاێگ که دوی فکر کردیاد، ئەو پیاێله که کورنلیوس کلێان کردوی، ماڵ شەمعون پەێا کردن و وسانه دەم دەر ماڵەگەێ.
وه دەمشق شاگردێگ حەنانیا ناو زنەیی کردیا. خوداوەند وەناو رویا وەپێ ئاشکرا بی و فەرمایش کرد: «ئێ حەنانیا!» ئەویش جواو دا: «هامه ئێرا خوداوەندا.»
جا کەفته زەوی و دەنگێگ شنەفت، که وەپێ وەتیا: «شائول، شائول، ئەڕا عەزاوم دەی؟»
لەناکاوه دەسەی فره گەوراێگ له لەشکەریل ئاسمان دیار دان که وەگەرد فریشتەگەوە ستایش خودا کردیان و وەتیان:
وه ئەوره یەێ فریشتەێ خوداوەند که وساویه دەس ڕاس ئاگردان بوخورەگه، خوەێ وه زەکەریا نیشان دا.
نزیک سات سێ نیمەڕو عیسا وه دەنگ بەرز هاوار کرد: «ئیلی، ئیلی، لەما سەبەقتەنی؟» یانێ «ئێ خوداێ من، ئێ خوداێ من، ئەڕا مه هیشتیدە جێ؟»
ئی ڕوژەگەێ، وەختێ وەناو ڕێ بین و وه شارەگه نزیکەو بویان، نزیک نیمەڕو پتروس چیه بان خانگ تا دوعا بکێ.