16 ئی کاره سێ جار هەڵکەفت و زویزی سفرەگه بڕیاده بەرزای ئاسمان.
ئیه سێیەم جاره که تیەمه ئەڕا لادان. «هەر بختێگ باێه وه شاێەتی دو یا سێ شاێەتیدەر مور بود.»
سێیەم جار عیسا له لێ پرسی: «ئێ شەمعون، کوڕ یوحەنا، دوسم دێرێ؟» پتروس وەبونەێ ئیه که عیسا سێ جار له لێ پرسی، دوسم دێرێ؟» نارەحەت بی وەپێ وەت: «ئێ خوداوەند، تو له گشت چشتێگ خەوەر دێرێ؛ تو خاس زانید که دوسد دێرم.» عیسا وەپێ وەت: «وەرکەگانم بلەوەڕن.
دویم جار دەنگێگ هات که «ئەو چشته خودا پاکێ کردێه، تو نەبایه بویشی پێسه!»
وه ئەو وەخته که پتروس ماتێەو بردوی و وه ماناێ رویاێگ که دوی فکر کردیاد، ئەو پیاێله که کورنلیوس کلێان کردوی، ماڵ شەمعون پەێا کردن و وسانه دەم دەر ماڵەگەێ.