3 بێ ئافتوهەست، بێ گوزیشت، بختکەر، زاڵ نوی وه سەر خوەێ، دڕنه، دشمەن خاسێ،
ئەوانه وەتنه پێدان: «له زەمانیل ئاخر، تویلەکی کەریلێگ تیەن که کەفتنەسه شون هەواوهەوەسیل خودانەناسانەێ خوێان.»
گیلگەوج، بێ وەفا، بێ ئافتوهەست و بێ بەزەیین.
برا، براگەێ و باوگ، ڕوڵەگەێ دەێه دەس مەرگ. مناڵیل ئەڕا داڵگ و باوگێان هەڵسن و دەنێانه وەر کوشت.
چەویلێگ دێرن پڕ له داوانپێسی که له گونا کردن تێر نیود. ئی مناڵیل لانەت کریایه، ئایەمیلێگ خەڵەتنن که بەردەوام نین، ئەوانه دڵیلێان هوکارەێ تەما بیه!
هەر وه ئیجور، ژنیلیانیش باێه سەنگین ڕەنگین بون و نه بختکەر، بەڵکەم هوشیار بون و وه گشت چشتێگ وەفادار بون.
ئمجا روح خودا عیسا برد وەرەو بیاوان تا ئبلیس ئەزمونێ بکێ.
ئەو ژنه دیم که له خوین موقەدەسیل و خوین کەسیلێ که وەبونەێ عیسا شەهید بوین، سەرخوەشه. هەر ئیه که ئەوه دیم فره سەرم سڕ مەن.
چوینکه ئەوانه خوین موقەدەسیل و پەێخەمەریل ڕشاننه، جا وه ئەوانه خوین دایده تا بنوشن که سزاێان هەر ئیەسه!»
تا هویچکەسێگ نەتویەند، بسێنێد یا بفروشێد، مەر ئیه که ئەو نیشانه بیاشتود که ئەو نیشانه، یا ناو ئەو گیانەوەر دڕنه بی، یا ژمارەێ ناوێ.
ئجازه دریاده پێ که له هەناس خوەێ پف بکێده پێکەر گیانەوەر دڕنەگه تا پێکەر ئەو گیانەوەر دڕنه تەنانەت بتویەنێ قسیه بکێ و بایس کوشتن کەسیلێگ بود که پێکەر گیانەوەر دڕنه پەرەسش نیەکەن.
ئیانه خوتەخوتکەر و گلەییکەرن و کەفتنەسه شون ئاوەختیێل گونابار خوێان؛ قوڕات قوین و وەبونەێ وه دەس هاوردن نەف خوێان پشت بڕێگ گرن.
وەرجه هەر چشتێگ، بزانن که له ڕوژیل ئاخر تویلەکی کەریلیگ تیەن که هانه شون ئاوەختیێل گونابار خویان و هەر ئیجوره که تویلەکی کەن،
وەلێ ئیوه وه دەستەنگ بی حرمەتی کردینه. ئێ مەگەر هەر ئی دەوڵەمەنیله نین که وه ئیوه ستەم کەن و کیشنەدانه دادگا؟
هەر ئیجوره، ژنيل سن و ساڵ دار باێه ڕێ رەوشتیان وه حرمەتەو بود. نەباێه بختکەر بون یا گیرودەێ شراو بون، بەڵکەم باێه ئەو چشتێ که خاسه تالیم بێەن،
بەڵکەم باێه مێواندار و خێرخواز بود و وەسەرخوێا زاڵ بود و درسکار و موقەدەس و ڕێکوپێک؛
جا، هەر کەسێگ که ئی تالیمه ڕەد بکێ، نه ئنسان، بەڵکەم خوداێگ ڕەد کردێه که روح قودوس خوەێ دەێده ئیوه.
وەلێ ئەگەر وەسەرخوێان زاڵ نیەون، باێه هاوسەر بگرن، ئەڕا ئیه که هاوسەرگیری خاستره له سزیاین وەناو ئاگر شاوەت.
جا یەکترەکی له حەق ژن شویی بیبەش مەکەن، مەر وه رزایەت یەکترەکی و ئەڕا ماوەێ کەمێگ، تا خوەدان خەریک دوعا بکێن. ئمجا وەدواره وەگەرد یەکترەکی جفت بوین، نەخواێ شەیتان وەبونەێ ئیه که وەسەرخوەدان زاڵ نیەوین، بخەڵەتنێدەدان.
عیسا وەپێان جواو دا: «مەر خوەم ئیوه دوانزه نەفەره هەڵنەوژاردمه؟ وەلێ، یەکی له لێدان ئبلیسیه.»
زانایل فرقەێ فەریسی پویل دوس وەختێ ئی قسیەیله شنەفتن، وه عیسا تویلەکی کردن.
«هەر کەس گوش بێیده ئیوه، وه من گوش داس؛ هەر کەیش ئیوه قەبوڵ نەکێ، مه قەبوڵ نەکردیه؛ وەلێ هەر کەس مه قەبوڵ نەکێ، ئەوه که مه کل کردێه قەبوڵ نەکردیه.»
وه ئەوانه وادەێ ڕزگاری دەن، وەحاڵێگەو خوێان خوڵام گەنیانن؛ چوینکه هەر چشتێ که وه مل ئایەم زاڵ بود، ئایەم بوده خوڵام هەر ئەو چشته.
ئیانه نیقەڵتوز بین له هەر لەون نادرسێ، شەڕئاشویی، تەما و دڵپێسی. ئەوانه پڕن له حەسویی، خوین کردن، مرافه، فریو و دڵپێسی. قسیه تیەرن و بەن،