7 وەلێ ئی گەنجینه لەناو دەفریل خەڕێین دێریم، تا ئاشکراوه بود که ئی هێز ئەڵاجویە له خوداس نه له ئیمه.
ئێرنگه زانیمن هەر وەخت ئی دەواره که ها بان زەوی که وەناوێ نیشتەجێیمن بڕمێد، ماڵێگ له خودا دێریم که ئەبەدیه و ها ناو ئاسمان، ماڵی که دەس درسی نەکردیه.
خودا ئەو چشته که وەناو ئی جهانه پایەنزم و سوکه و تەنانەت وه هویچ و پویچن، هەڵوژارد تا چشتیلی که هەن، پویچەڵ بکێ،
هەر ئەو مەسیحه که گشت خەزانەیل زانیاری و ماریفەت وەناو ئەیو شاریاسەو.
خودا ئیجوره تواس که وه ئەوانه ئاشکرا بکێد که ئی رازه چ جەڵاڵ گەوراێگ وەناو ناجویلەکەیل دێرێد، ئەو رازه که مەسیح ها ناو ئیوه، که ئمید جەڵاڵه.
هەر چەن من له گشت ئیمانداریل وه مەسیح بویچگترم، وەلێ ئی فیزه وه مه بەخشریا تا مزگانی دەوڵەمەنی مەسیح که نیود بەراوردی بکێ وه ناجویلەکەیل برەسنم،
چوینکه بڕێگ ئویشن: «نامەیلی قورس و وه هێزن، وەلێ بیێنەگەی بی هازه و قسیەگانی سوکه.»
«پادشایی ئاسمان جور گەنجێگه که وەناو زەویزارێگ شاریاویدەوه، جا یەکی پیاێ کەید و وه دواره شارێدێەو، ئمجا وه خوەشیەو چود هەر چی دێرێ فروشێد و ئەو زەویزاره سێنێ.
وەناو ماڵ گەوراێگ، تەنیا دەفریل تەڵا و نقره نیه، بەڵکەم دەفریل چویی و خەڕێنیش هەس؛ ئەوانه وه دەرد کاریل خاس خوەن، ئیانه وه دەرد کاریل دەم دەسێ.
ئمجا وەگەرد داشتن ئیجور خزمەتێگ که وەبونەێ ئەو بەزەیی خودا دێریم، دڵسەرد نیویمن.
وەناو خوسڵ تەعمید، وەگەرد مەسیح نریاینەسه قەور و وەگەردیەو زنییشەو بینه، له ڕێ ئیمان وه کار هێزدار خوداێگ که مەسیح له مردگیل زنیەو کرد.
ئەڕا ئیه که ئینجیلێگ که ئیمه جار دایمنه نه تەنیا وەگەرد کەلیمەیل، بەڵکەم وەناو هێز و وەناو روحالقودوس و وەگەرد دڵنیایی کامڵ وه پێدان رەسێ، ئیوه زانين که وه خاتر ئیوه رێ رەوشتمان وهناودان چوی بی.
تەنانەت وەختێ که وەناو خەتایلمان مردویمن، ئیمه وەگەرد مەسیح زنیەو کرد. جا له ڕێ فیزه که نجات پەێا کردینه؛
وەبونەێ ئیه که هەر چەن وەناو بی هازی وه سەلیب کیشریا، وەلێ وه هێز خودا زنەیی کێ. هەر ئیجوره، ئیمەیش وەناو ئەیو بی هازیم، وەلێ وەگەردیەو وه نوای ئیوه وه هێز خودا زنەیی کەیمن.
وەگەردمان جور ئایەمیل خەمبار ڕێ رەوشت کریەێ، وەئی حاڵەو هەمویشه دڵشادیم؛ وەگەردمان جور دەستەنگیل ڕێ رەوشت کریەێ، وەئیحالەو فره کەس دەوڵەمەنەو کیم؛ وەگەردمان جور کەسێگ که هویچ نێری ڕێ رەوشت کریەێ، وەئیحالەو خاون گشت چشتێگیم.
عیسا فەرمایش کرد: «جا، هەر ماموستاێ تەوراتێگ که له باوەت پادشایی ئاسمان تالیم گردێه، جور ساێو ماڵێگه که له گەنجینەێ خوەێ چشتیل نو و کویەنه دەر تیەرێ.»
ئیانه وەپێدان وەتمه تا وەناو مه ئاشتی و سڵامەتی بیاشتوین. وەناو جهان تویش بەرد تێین؛ وەلێ دڵدان قورس بو، مه وه مل ئی جهانه زاڵەو بیمه.»
هەر کامدان باێه بزانێ که چوی وەناو موقەدەس بوین و حرمەت، جەسەێ بگرێه ژێر فەرمان خوەێ.