19 هویچ بختێگ وه مل یەکیگ له شێخیل قەبوڵ مەکه، مەر وه شاێەتی دو یا سێ شاێەت.
وەلێ ئەگەر گوشه لێد نێا، یەک یا دو نەفەرتر وەگەرد خوەد بوه تا ”هەر قسیەیگ وه شاێەتی دو یا سێ شاێەتیدەر سابت بود.“
ئیه سێیەم جاره که تیەمه ئەڕا لادان. «هەر بختێگ باێه وه شاێەتی دو یا سێ شاێەتیدەر مور بود.»
شێخ کلیسا نەبایه وەناو زنەیی چشتێگ بیاشتوی که بوده بایس سەرزەنشتێ، باێه شوی یەێ ژن بود، باێه مناڵیل با ئیمانێگ بیاشتوی که له هەر لەون بخت هەوسار بڕیا یا ملهوڕی دویر بون.
هەر کەسێگ شەریعەت موسای پەێخەمەر رەێ کردیاد، بەنا وه شاێەتی دو یا سێ شاێەت، بی بەزەیی کوشریاد.
«جا وەپێان وەتم نەریت رومیەگان ئیجوره نیه که بختچیێگ بێەنێ دەس بختکەرەگانێ، مەر ئیه که وەرجەوە ڕوی وه ڕویان بکەن تا دەرفەتێگ ئەڕا دەفا له خوەێ بیاشتود.
وەناو شەریعەت ئیوه نویسریاس که شاێەتی دو نەفەر درسه.
جا ئیجوره کردن و وه دەس بەرنابا و شائول، هدیەێگ کل کردنه ئەڕا لاێ شێخیل ئورشەلیم.
جا پیلاتوس هاته دەیشت ئەڕا لاێان و پرسی: «بخت چ جرمێگ کینه ئی پیا؟»
ئەو خەڵاتی خودا که ها ناود مەخه پشت گوش، خەڵاتی خودا که وه وەسلەێ نەبوەت پەێا کردی، ئەو وەخته که خێل شێخیل وه ملدەو دەس هیشتن.
شێخیلێگ که خاس ڕابەری کردوین، شایسەێ حرمەت دو ئەوقرەنه، وه تایبەتی ئەوانه که له کار بانگەوازی و تالیم زامەت کیشن.