1 وەلێ له باوەت وەختیل و تاریخیل، ئێ برایل، هەوەجی نێری چشتێگ ئەڕادان بنویسم.
عیسا وەپێان وەت: «نیەتواێ زەمانیل و وەختیلێگ که تەنیا باوگ وه دەسڵات خوەێ دیاری کردێه، بزانین؛
ئێرنگه له باوەت مابەت براێانەدان هەوەجی نێرین تا کەسێگ چشتێ ئەڕادان بنویسێ، چوینکه خوەدان له خودا یاێ گردینه که یەکترەکی مابەت بکێن و
«وەلێ ئەو ڕوژ و ساته هویچکەس نیەزانێ بێجگه باوگ؛ تەنانەت فریشتەیل ئاسمان و کوڕیش وه لێ ئاگادار نین.
وەختێ وەبان کویەێ زیتون دانیشتوی، شاگردەگانێ وه تەنیایی هاتنه ئەڕا لاێ، وەتن: «وەپێمان بویش ئی هەڵکەفتیله کەی ڕوی دەێد و نیشانەێ هاتند و ئاخر ئی دەوره چەس؟»
ئێرنگه دی هەوەجی وه ئیه نیه تا له باوەت ئی خزمەته وه ئیمانداریل وه مەسیح ئەڕادان بنویسم،
ئێ عەزیزەیل، ئەگەر چ تاسەێ فرەێگ داشتم تا له باوەت نجاتیگ که وەناوێ بەشداریم ئەڕا ئیوه بنویسم، وەلێ واجو دیم ئیه ئەڕادان بنویسم و بلاڵکمه پێدان که ئەڕا ئەو ئیمانه زورزمەکی بکێن، هەر ئەو ئیمانه که یەێ جار ئەڕا هەمویشه وه ئیمانداریل وه مەسیح سپاریاس.
جا وەئی قسیەيله، یەکترەکی هان بێەن.