12 و هەر ئەوجورە که مابەت ئیمه وه ئیوه فرەوه بود، خوداوەند مابەتدان وه یەکترەکی و وه گشت مەردم فرەوه بکێ و فراوانیەو بکێد.
دوعای مه ئیەسه که مابەتدان فره فرەوه بود و وەگەرد ناسین و فام کامڵێگەو هاوڕێ بود،
دویمین حوکمیش جور یەکمینەگەس: ”هاوساگەد جور خوەد دوس بیاشتو.“
هوشدان بود، کەسێگ خراوی وەگەرد خراوی جواو نید، بەڵکەم هەمویشه وەشون خاسێ کردن وه یەکترەکی و وه گشت مەردم بوین.
هویچ چشتێگ وه کەسێ قەرددار نەون، بێجگه ئیەک یەکترەکی مابەت بکێن. چوینکه کەسێگ که وه یەکیگ تر مابەت بکێ، شەریعەت وه جێ هاوردێه.
ئێ برایل، ئیمه باێه هەمویشه وەبونەێ ئیوه سپاس خودا بکێم و درسیشێ هەر ئیەسه، چوینکه ئیمان ئیوه فره فره گەوراوه بود و مابەت هەر کامدان وه یەکترەکی فرەوه بود.
وەلێ بەر روح خودا، مابەت، خوەشی، ئاشتی و سڵامەتی، سەور، مێرەبانی، خاسێ، وەفاداری،
چوینکه وه ناو مەسیح عیسا نه خەتەنه بین و نه خەتەنه نوین هویچ نیەتیەرزێد، بەڵکەم تەنیا ئەو ئیمانه گرنگه که وه پێ مابەت کار کەی.
ئەوقره خوەشمانه لێدان هات که گورجەو بیمن نه تەنیا ئینجیل خودا وەپێدان برەسنیم، بەڵکەم گیانمانیش له ڕێ ئیوه بێیم، وەبونەێ ئیه که ئیوه ئەڕامان فره عەزیزەو بوین.
وه مل خوداناسی، دوسی براێانه و وه مل دوسی براێانه، مابەت.
جا ڕێ رەوشتدان وەگەرد مەردم هەر ئەوجورە بود که تواین وەگەرددانەو بکرێد. چوینکه ئیه کوڵ وکوڵبڕ تەورات و نویسریایل پەێخەمەرەگانه.
بەڵکەم وەناو فیز و ناسین خوداوەند و نجات دەر ئیمه عیسا مەسیح، گەوراوه بین. وه ئەیو له ئێرنگه تا ئەبەد و تا ئەبەد جەڵاڵ بود! ئامین.
هەر خەڵات خاس و هەر خەڵات کامڵ له بانه، له لاێ باوگ نویریل تێدە خوار. هەر ئەو باوگه که وەناوێ نه گویڕیانیگ هەس و نه هویچ ساێەڕکیگ که وەبونەێ گویڕیان بود.
جا دەس ئاخر، ئێ برایل، ئیوه لەلێمان یاێ گردین که ڕێ رەوشتدان باێه چوی بود تا خودا خوەشنود بکێن، هەر ئەوجورە که ئیجوریشه کین. ئیسه وەناو خوداوەند عیسا لەلێدان توایمن و لاڵکێیمنه پێدان که له ئی باوەتەو هەر چی فرەتر تەقالا بکێن.
ڕەسولەیل وه عیسا خوداوەند وەتن: «ئیمان ئیمه فرەوه بکه!»
جا ئەوه که تویەمەگه ئەڕا جفتیار و نان ئەڕا خواردن گورجەو کێ، تویەمەگەدان گورجەو کردێه و فرەوه کێ و بەر سالح بویندان فرەوه کێ.