17 چوینکه ئەگەر خاست خودا بود، خاستر ئیەسه ئەڕا خاسێ کردن رەنج بوینین تا خراوی کردن.
وەلێ تەنانەت ئەگەر وه بونەێ سالح بوین رەنج دوینین، بەەرکەت گرین! «له ئەوانه زاوردان نەچود و پەشێو نەون.»
جا بیل کەسیلێگ که وه پێ خاست خودا رەنج کیشن، گیانیل خوێان بسپارنه دەس ’درسکەر ئەمین‘ و لەناو کاریل خاس بەردەوام بون.
ئمجا قێرێگ چیه نواتر، وه دەمەو کەفته بان زەوی و دوعا کرد: «ئێ باوگم، ئەگەر بود، ئی جامه له لێم دویرەو که؛ وەلێ نه وه خاست مه، بەڵکەم خاست تو وه جێ باێد.»
چوینکه ئەگەر گوناێگ بکێن و وه بونەێەو بێەنه لێدان و تاموڵ بکێن، چ شونێگ ئەڕا شانازیه؟ وەلێ ئەگەر خاسێ بکێن و له جێ ئەوه رەنج بوينین و تاموڵ بکێن، له وەر چەو خودا کار پڕ له فیزێگه.
وەختێ دیمن قانێ نیود، وازه لێ هاوردیم و وەتیم: «با هەر چی خاست خوداوەنده، بکرێ.»
وه دواره عیسا چی و دوعا کرد: «باوگم، ئەگەر ڕێیگ تر نیه بێجگه ئیه که وه ئی جامه بخوەم با خاست تو بکرێ.»
وەلێ نێلین که هویچکامدان وه ناو خوینکەرێگ یا دزێگ یا بەێ کردەوەێگ یا تەنانەت فتفاتکەرێگ، عەزاو بکیشێ.
چوینکه خاست خودا ئیەسه که وەگەرد خاسێ کردن، نەفامی مەردم گیلگەوج، بێدەنگەو بکێن.
وەگەردێان ماڵئاوایی کرد، وەت: «ئەگەر خودا بتواێ وه دواره تیەمەو ئەڕا لادان.» ئمجا سوار کەشتی بی و ئەفسوس هیشتەجێ.
له ئی باوەته خوەشاڵێن، هەرچەن ئێرنگه ماوەێ کەمێگ واجوه تا وەگەرد ئەزمونیل جورواجور خەمبارەو بین،