22 «ئەیو هویچ گوناێگ نەکرد و فریوێ وه ناو دەمێ پەێا نوی.»
چوینکه کاهن گەوراێ ئیمه ئەوجورە نیه که نەتویەند وەگەرد بی هازییل ئیمه هاودەردی بکێد، بەڵکەم کەسێگه که له هەر باوەتەو هەر جور ئیمه ئەزمون بیه، وەلێ گونا نەکرد.
خودا کەسێگ که گونا نەناسێ، ئەڕا ئیمه کرده گونا، تا وه یەکەو بون وەگەرد ئەیو بویمنه سالحان خودا.
ئیوه زانین که ئەیو ئاشکرا بی تا گونایل لا بوی. وەناو ئەیو هویچ گوناێگ نیه.
هویچ دروێگ وەناو دەمیانەو پەێا نوی. ئەڕا ئیه که ئیانه هویچ نەخسێگ وەناو خوێان نێرن.
ئێ ڕوڵەیل وردم، ئی چشتیله ئەڕادان نویسم تا گونا نەکێن. وەلێ ئەگەر کەسێگ گونا کرد، وه لاێ باوگ ئاسمانی وەکیلێگ دێریم، یانێ عیساێ مەسیح سالحان.
مەسیحیش لەشون ئەوه که یەێ جار قوروانی بی تا گونایل قێر فرەێگ بگرێده سەر شانێ، دویم جار ئاشکراوه بود، نه ئەڕا پەرچەو کردن گونا، بەڵکەم تا ئەوانه که وه تاسەوه چەوەڕێ ئەوەن، نجات بێید.
سزاێ ئیمه وه حەقه، چوینکه تاوان کردەوەمانه. وەلێ ئی پیا هویچ خەتاێگ نەکردیه.»
کامدان تویەنین مه وه گوناێگ ماکوم بکێن؟ ئەگەر ڕاسەگەی ئویشم، ئەڕا باوەڕم نیەکین؟
وەختێ عیسا دی نەتەنائیل وەرەو لاێ تێد، له باوەتێ وەت: «بنوڕن، ئیه پیاێ ئێسرائیلی ڕاسەکانیێگە که هویچ فێڵێگ وەناوێ نیه!»
وەختێ فەرماندەێ سەربازەگان ئی چشتیله که هەڵکەفتوی دی، ستایش خودا کرد و وەت: «بێ گومان ئی پیا بێ گونا بی.»
وەختێ پیلاتوس وه سەر تەخت داوەری دانیشتوی، ژنەگەێ ئیجور پێخامێگ ئەڕاێ کل کرد: «وەگەرد ئەو پیاێ سالحانه کارێ نیاشتو، چوینکه ئیمڕو خەوێگ له باوەت ئەیو دیمه که وەبونەێ ئەو خەوه رەنج فرەێگ کیشام.»
وەت: «گونا کردمه و بیمەسه بایس خوین بێ گوناێگ.» ئەوانه وەتن: «وه ئیمه چه؟ خوەد زانی!»