1 جا هەر جور دڵپێسی و هەر جور فێڵ و دوڕویی و حەسویی و هەر جور بختێگ له خوەدان دویرەو بکەن.
هەر جور تیەڵی، توڕەیی، کەفلەهەرزی، هاوار کردن، بخت کردن و هەر جور دڵپێسی له خوەدان دویرەو بکەن.
جا هەر جور گەنیان و هەر شونه پایگ که له شەڕئاشویه له خوەدان دویرەو بکەن و وه بێ فیسی کەڵامێگ بگرنەوەر که وەناودان کاڵیاس و تویەنێ گیاندان نجات بێید.
ئێ برایل، خراوی یەکترەکی نەویشن. هەر کەس له براگەێ خوەێ خراو بویشی، یا براگەێ خوەێ ماکوم بکێ، وه ڕاسی وه شەریعەت خراو وەتیه و شەریعەت ماکوم کردێه. وەلێ ئەگەر توی شەریعەت ماکوم بکێ، دیتر نه وەجێ هاوەر شەریعەت، بەڵکەم داوەر ئەویده!
چوینکه، «هەر کەسێگ تواێ ژیان دوس بیاشتود و ڕوژیل خاس بوینێد، باێه زوانی له خراوی و لێوێ له قسیەیل فێڵبازانه بپارێزنێد.
وه ئی بونه، وەختێ که وەناو ئی بی بەن و باریەل بی حساو وەگەرد ئەوانه هاوبەش نیەوین، سەریان سڕ مەنیه و دژمین دەنه پێدان.
وەئی بونه باقی ژیانی وه جەسه ئەڕا خاست خودا زنەیی کێ، نه ئەڕا هەواوهەوەسیل بەشەری.
برایل، له یەکترەکی شکایەت مەکەنن، تا وه ئیوەیش داوەری نود، بنوڕن ’داوەر‘ له دەم دەرەگه وساس.
جا چوینکه ئیجور هەور فره گەوراێگ له شاێەتیل دەورەمان کردنه، باین هەر بار و هەر گوناێگ که ئیجوره سەخت لچکێده پێمانەو، له خوەمان دویرەو بکێم و باین تا وەگەرد بەردەوام بوین له موسابقەێگ که له نوامان نریاس، بدەویم.
هەر وه ئیجور، ژنیلیانیش باێه سەنگین ڕەنگین بون و نه بختکەر، بەڵکەم هوشیار بون و وه گشت چشتێگ وەفادار بون.
«ئەیو هویچ گوناێگ نەکرد و فریوێ وه ناو دەمێ پەێا نوی.»
هەر ئیجوره، ژنيل سن و ساڵ دار باێه ڕێ رەوشتیان وه حرمەتەو بود. نەباێه بختکەر بون یا گیرودەێ شراو بون، بەڵکەم باێه ئەو چشتێ که خاسه تالیم بێەن،
ئێ برایل، وەناو دەرک و فام مناڵ نەون، بەڵکەم وەناو خراوی کردن مناڵ بوین. وه چەواشەوه، وەناو دەرک و فام بازڵه بوین.
ئیانه نیقەڵتوز بین له هەر لەون نادرسێ، شەڕئاشویی، تەما و دڵپێسی. ئەوانه پڕن له حەسویی، خوین کردن، مرافه، فریو و دڵپێسی. قسیه تیەرن و بەن،
چوی تویەنێد وه براگەد بویشی: ”براگەم، بیل تا ئەو پەر کیه وەناو چەود دەرێ بارم، وەلێ کوتەدارەگەێ ناو چەو خوەد نیوینید؟ ئێ ئایەم دوڕوی، یەکم جار کوتەدارەگەێ ناو چەو خوەد دەر بار، ئمجا خاستر دوینید تا پەر کەیەگه وەناو چەو براگەد دەر باری.
ئیوەیش هەر ئیجورینه، وه ڕویەو له لاێ مەردم سالحانین، وەلێ ناودان پڕ له دوڕویی و خراوەکاریه.
ئێ ئایەم دوڕوی، یەکم جار کوته دارگەێ ناو چەو خوەد دەربار، ئمجا خاستر دوینید تا پەر کەیەگه وەناو چەو براگەد دەرێ بارێ.
چوینکه له ئەوه ڕخم چود وەختێ بامه ئەڕا لادان ئەوجورە که توام، نوینمەدان و ئیوەیش ئەوجورە که تواین، نوینینەم. نەکێ وەناودان مرافه، حەسویی، توڕه بوین، دشمەنی، بخت کردن، خوسپ کردن، لویتبەرزی و شل شێویایی بوینم.
هویچ دروێگ وەناو دەمیانەو پەێا نوی. ئەڕا ئیه که ئیانه هویچ نەخسێگ وەناو خوێان نێرن.
هەر جور ئایەمیل ڕزگار زنەیی بکەن، وەلێ ڕزگاری خوەدان مەکەنه سەرپوشێگ ئەڕا شەڕئاشویی، بەڵکەم هەر جور خوڵامیل خودا زنەیی بکەن.
ئی گومان کین نویسریای موقەدەس بی ئامانج ئویشێ: «خودا ئەڕا ئەو روحه که وەناومان نیشتەجێ کردێه، فره غیرەت دێرێ؟»
وەلێ ئەگەر وەناو دڵ خوەدان حەسویی تیەڵ و جێخوازی دێرین، وه خوەدان شانازی مەکەن و وه پێچەوانەێ ڕاسی قسیه نەکێن.
چوینکه ئەگەر هاندان دیم، له ڕوی هەڵه یا خاستەیل ناپاک نیه و نیەتوایم فریودان بێیم،
جا بان ئی جەشن پسەخه نه وەگەرد خەویرترش کویەنه، یانێ خەویرترش دڵپێسی و شەڕئاشویی، بەڵکەم وەگەرد فەتیرەێ ڕاسی و درسی وه جێ باریم.
وەختێ عیسا دی نەتەنائیل وەرەو لاێ تێد، له باوەتێ وەت: «بنوڕن، ئیه پیاێ ئێسرائیلی ڕاسەکانیێگە که هویچ فێڵێگ وەناوێ نیه!»
وای وه حاڵ ئیوه! چوینکه جور قەوریلێگین که نوقمەو بینه، مەردمیش نەزانسته له بانیان ڕێ کەن.»
وه ئی وەخته، هەزاران نەفەر گردەو بین، ئەوقره که پا نیانه مل یەکەو. عیسا یەکم جار وەگەرد شاگردیل خوەێ شرو کرده قسیه کردن وەت: «له خەویرترش فەریسیەیل که هەر ئەو دوڕوییەسه، دویری بکەن.
وەلێ عیسا وه دوڕویییان پێ برد و وەت: ئەڕا مه ئەزمون کین؟ دیناری بێەنه پێم تا بنوڕمه پێەو.»
وه ناوڕاسەو کەێدەێ دو کوت و خەێدەێ جاێ که دوڕوییل خەن، جاێ که گیره و دگان وەبان یەک ساینه.
ئێ دوڕویيل! ئەشعەیاێ پەێخەمەر له باوەت ئیوه چەنێ خاس پێشگویی کرد، وەختێ که وەت: