20 چوینکه وەختێ دڵمان ماکوممان بکێ، خودا له دڵمان گەوراتره و له گشت چشتێگ ئاگاداره.
هویچ درس کریاێگ له وەر چەو خودا شاریایەو نیه، بەڵکەم گشت چشتێگ وه نوای چەویل خودا ڕویت و ئاشکراس، هەر ئەو خوداێگ که باێه حساوکتاومان بێمنه پێ.
ئەڕا ئیه که هویچ نەخسێگ وەناو خوەم نیوینم، وەلێ ئیه مه بێ گونا نیەکێ. بەڵکەم خوداوەنده که له باوەت من داوەری کێ.
ئێ ڕوڵەیل ورد، ئیوه له خوداین و وه سەر ئەو نەبوەتکەریل دروەکانیه زاڵەو بوینه، چوینکه ئەوه که ها ناو ئیوه له ئەوه که ها ناو ئی جهانه گەوراتره.
سێیەم جار عیسا له لێ پرسی: «ئێ شەمعون، کوڕ یوحەنا، دوسم دێرێ؟» پتروس وەبونەێ ئیه که عیسا سێ جار له لێ پرسی، دوسم دێرێ؟» نارەحەت بی وەپێ وەت: «ئێ خوداوەند، تو له گشت چشتێگ خەوەر دێرێ؛ تو خاس زانید که دوسد دێرم.» عیسا وەپێ وەت: «وەرکەگانم بلەوەڕن.
جا مناڵیلی کوشم. ئەو وەخته گشت کلیسایل زانن من هەر ئەوەمه که فکر و دڵ گەردم و وه هەر کامدان وه پێ کاریلێ سزا دەم.
ئەڕا ئیه که زانید ئیجور کەسێگ گەنیاێ و گوناکاره و خوەێ بایس ماکومیەت خوێه.
وەلێ وەختێ ئیه شنەفتن، گله گله، له گەورا وه بویچگ له ئەوره چین، عیسا وەگەرد ئەو ژنه که له ڕویوەڕویی وساوی، تەنیا مەن.
وەختێ که خودا وه ئێبراهیم پەێخەمەر واده دا، چوینکه کەسێگ گەوراتر له خود خودا نوی که قەسەم بخوەێده پێ، جا وه خوەێ قەسەم خوارد
وەختێ ئی قسیەيله شنەفتن ئەوجورە توڕه بین که تواسیان بکوشنێان.
جا کیه که بتویەنێ ماکومێان بکێ؟ مەسیح عیساس ئەو کەسه که مرد، تەنانەت نه تەنیا ئیه بەڵکەم زنیەو بی و ها دەس ڕاس خودا، ئەوەسه که وه ڕاسی ئەڕامان ناوجێ کەێ!
له ئیه تویەنیم بزانیم که وه ڕاسی تالوق دێریم و تویەنیمن دڵ خوەمان وه لاێ خودا دڵنیاوه بکێم.
ئێ عەزیزەیل، ئەگەر دڵمان ماکوممان نەکێ، وه لاێ خودا دڵنیایمن