مُکاشفہ 15:7 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

⁷ وَل چار جانداراں ءچوں ہِک، اُنہاں سَت فرشتیاں کُوں سونے دے سَت مُنگر ڈِتے جیہڑے ہمیشاں تئیں زندہ راہنڑ آلے خُدا دے قہر نال بھرے پئے ہَن۔

مُکاشفہ 15:7 Referans Kwoze

مُکاشفہ 16:2

پہلا فرشتہ گِیا تے اُوں آپنڑا مُنگر زمین اُتے وِیٹ ڈِتا۔ اِیندے نال جیہڑے لوکاں اُتے اُوں حیوان دا نشان لگا ہا تے جیہڑے اُوں بُت دی عبادت کریندے ہَن، اُنہاں دے جِسماں اُتے بہُوں بُرے تے درد ناک مَلے نِکل آئے۔

مُکاشفہ 10:6

تے ہمیشاں تئیں زندہ راہوݨ آلے خالق دی جئیں اسمان، زمین، سمندر تے اُنہاں دے اندر دیاں ساریاں چیزاں کُوں خلق کیتا، قَسم چا تے آکھیا جو ”ہُنڑ مزید دیر نہ تھیسی۔

مُکاشفہ 5:8

تے جِیں ویلے اُوں او طُومار گِھن گِھدا تاں او چارے جاندار تے او چوِّیہہ بزُرگ، لیلے دے سامنڑے سجدہ ءچ ڈھے پئے۔ اُنہاں ءچوں ہر ہِک دے کولھ ستار تے خوشبودار مصالحے نال بھرے سونے دے مُنگر ہَن۔ ایہ مُقدّساں دیاں دُعاواں ہِن۔

مُکاشفہ 21:9

وَل اُنہاں سَت فرشتیاں ءچوں جِنہاں دے کولھ آخری سَت آفتاں نال بھرے سَت مُنگر ہَن، ہِک آ تے میکُوں آکھیا جو ”آ، مَیں تیکُوں کُنوار، یعنی لیلے دی ذال ڈِکھیساں۔“

مُکاشفہ 15:1

وَل مَیں اسمان ءچ ہِک بِیا عظیم تے حیران کرݨ آلا نشان ڈِٹھا یعنی سَت فرشتے سَت آفتاں گِھدی کھڑے ہَن۔ ایہ آفتاں آخری ہِن کیوں جو اِنہاں نال خُدا دا قہر ختم تھی ویندے۔

1تھِسّلُنیکیوں 1:9

کیوں جو لوک خود ڈسیندے ہِن جو جِیں ویلے اساں تُہاڈے کولھ آئے تاں تُساں کِینویں خوشی نال ساڈا اِستقبال کیتا، تے کِینویں بُتاں کُوں چھوڑ تے زندہ تے برحق خُدا دی عبادت کرݨ کیتے اُوندے دو آئے،

مُکاشفہ 1:18

مَیں او ہاں جیہڑا زندہ راہندا ہاں۔ مَیں مر گِیا ہم پر ڈیکھ ہُنڑ مَیں ہمیشاں کیتے زندہ ہاں۔ موت تے عالم ِ ارواح دیاں چابیاں میڈے کولھ ہِن۔

مُکاشفہ 4:10

تاں او چوِّیہہ بزُرگ اُوندے اگُوں ڈھے پوندے ہِن جیہڑا تخت اُتے بیٹھے تے اُونکُوں جیہڑا ہمیشاں تئیں زندہ ہے سجدہ کریندے ہِن۔ او آپنڑے تاج اُوں تخت دے سامنڑے رکھ تے ایہ آدھے ہِن جو

مُکاشفہ 14:10

اُونکُوں وی خُدا دے قہر دی شراب پِیونڑی پوسی جیہڑی بغیر ملاوٹ دے، اُوندے غضب دے پیالہ ءچ بھری گئی ہے۔ تے او پاک فرشتیاں تے لیلے دے سامنڑے بھاہ تے گندھک دے عذاب ءچ مُبتلا راہسی۔

مُکاشفہ 17:1

اُنہاں سَت فرشتیاں ءچوں ہِک جیندے کولھ سَت مُنگر ہَن، میڈے کولھ آ تے آکھیا جو ”میڈے نال آ۔ مَیں تیکُوں ڈِکھیساں جو اُوں وڈی طوائفکُوں کیا سزا مِلنڑ آلی ہے جیہڑی پانڑیاں اُتے بیٹھی ہے۔