50 وَل سارے شاگرد اُونکُوں چھوڑ تے بھج گئے۔
وَل یسُوع شاگرداں کُوں آکھیا، ”تُساں سبھ تُھڈ کھاسو کیوں جو کلام ءچ لِکھیا ہے جو ’مَیں آجڑی کُوں مریساں تے بھیڈاں کِھنڈ ویسن۔‘
ڈیکھو او ویلا آندے بلکہ آ گِیا ہے جو تُساں سارے تِتربِتر تھی تے آپنڑے آپنڑے گھراں کُوں ٹُر پوسو تے میکُوں کلھا چھوڑ ڈیسو۔ وَل وی مَیں کلھا نئیں کیوں جو باپ میڈے نال ہے۔
عدالت ءچ میڈی پہلی پیشی ویلے کوئی میڈی مدد کیتے نہ آیا بلکہ ساریاں میکُوں چھوڑ ڈِتا۔ خُدا اُنہاں تُوں اِیندا حساب نہ گِھنے۔
یسُوع جواب ڈِتا، ”مَیں آکھ تاں ڈِتے جو او مَیں ای ہاں۔ بس جے تُساں میکُوں گولھیندے ہیوے تاں اِنہاں کُوں ونجنڑ ڈیؤ۔“
مَیں ہر روز ہیکل ءچ تُہاڈے کولھ تعلیم ڈیندا ہم تے تُساں میکُوں گرفتار نہ کیتا۔ پر ایہ اِیں واسطے تھیّا جو خُدا دا کلام پُورا تھیوے۔“
پر ہِک نوجوان آپنڑے ننگے جِسم اُتے لینن دی چادر گِھدے ہوئے اُوندے پِچُھوں تھی پِیا۔ اُونکُوں لوکاں پکڑ گِھدا۔
