”جے تُہاڈے ءچوں کہیں بندے دیاں سو بھیڈاں ہووݨ تے اُنہاں ءچوں ہِک گُم تھی ونجے تاں کیا او باقی ودھانوے بھیڈاں کُوں بیابان ءچ چھوڑ تے اُوں گُم تھئی کُوں اُوں ویلے تئیں گولھیندا نہ راہسی جئیں تئیں مِل نہ ونجے؟
پر تُساں وَنج تے اِیندا مطلب پتہ کرو جو ’مَیں قُربانی نئیں بلکہ رحم پسند کریندا ہاں۔‘ کیوں جو مَیں راستبازاں کُوں نئیں بلکہ گُنہگاراں کُوں سڈݨ آیا ہاں۔“
ایہ سُنڑ تے اُنہاں خُدا دی حمد کیتی تے وَل اُونکُوں آکھیا، ”بِھرا! تُوں آپ ڈیدھیں جو ہزاراں یہُودی اِیمان گِھن آئے ہِن تے او سارے شریعت اُتے عمل کرݨ ءچ بہُوں جوشیلے ہِن۔
