17 بلاناغہ دُعا کرو۔
اُمید ءچ خوش، مُصیبت ءچ صابر، دُعا کرݨ ءچ لگے راہو۔
شُکرگزاری تے بیداری نال دُعا کرݨ ءچ مصروف راہو۔
ہر ویلے رُوح القُدس ءچ ہر طرحاں نال دُعا تے مِنت کریندے راہو۔ تے اِیں مقصد کیتے جاگدے راہو تے سارے مُقدّساں کیتے ہر ویلے دُعا کریندے راہو۔
وَل یسُوع شاگرداں کُوں سِکھاوݨ کیتے جو ہر ویلے دُعا کریندے راہوݨ تے ہِمت نئیں ہارنڑی چاہیدی، ایہ مثال سُنڑائی:
بس ہر ویلے جاگدے تے دُعا کریندے راہو تاں جو تُہاکُوں اِنہاں سارے گالھیں کنُوں جیہڑیاں تھیوݨ آلیاں ہِن، بچنڑ تے اِبنِ آدم دے حضُور ءچ کھڑے تھیوݨ دی قُدرت ہووے۔“
سبھ چیزاں دے خاتمے دا وقت نیڑے ہے۔ اِیں واسطے دُعا کرݨ کیتے سنجیدہ تے ہوشیار راہو۔
