Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Tîmotʼêyo II 3:2 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

2 چون گو خلق دیه خوپرست بِن و هَژَ دِراوی بِگَن، دیه خو مَزِن گَن و مغرور بِن، دیه دوژونا بِدَن و به اَمریا داییگ و بابه خو بِگَن، دیه ناسَرچُک بِن و نَپاک،

Gade chapit la Kopi

Kurmanji Încîl

2 Çimkî mirov wê bibin xwehez, perehez, pesinker, pozbilind, çêrker, neguhdarên dê û bavan, nankor, nepak,

Gade chapit la Kopi

Peymana Nû (Încîl)

2 Merivê bibine xwehʼiz, pʼerehʼiz, kʼubar, babax, buxdanbêj, ne gurʼa dê-bavada, bêşêkir, hʼeram,

Gade chapit la Kopi

Пәймана Ну (Инщил)

2 Мәрьве бьбьнә хԝәһʼьз, пʼәрәһʼьз, кʼӧбар, бабах, бӧхданбеж, нә гӧрʼа де-бавада, бешекьр, һʼәрам,

Gade chapit la Kopi




Tîmotʼêyo II 3:2
43 Referans Kwoze  

چون گو اَو همو دوو منفعته خودا نَ، نه فِکره منفعته عیسیْ مسیحْ دا.


اَو مِرُوَنَ چِمَ چِمه دِگَن، گازِندا دِگَن، دوو شهوته پیسَ خودا نَ؛ بِلند بِلند مَزِن مَزِن قِسَ دِگَن و بُ منفعتا خو طایه هِندَ مِرُوا دِگِرِن.


دیه خیانته بِگَن و به بَرآورد بِن، دیه تِژی ژه غرور بِن و دیه ژه خدا گَلَکتِر هَژَ عیاشیه بِگَن،


چون گو هَژه گِرِنا دِراوی رَها هر جورَ خِرابیَگه یَ. بَر خاطره وه هَلاکَتیا دِراویَ گو هِندَ مِرُو رِیا ایمانه دا دَرکَوتِنَ و خو بِوَ گَلَک اِشا گِرِنَ.


چون گو اَو بِلند بِلند هِندَ قِسا دِبِژِن گو ژه غرور و به عاقلیه تِژینَ و بِ شهوته به اَدبَ جسمه، وان مِرُوان دِلِبینِن گو تازَ ژه دَسته مِرُوه گو رِیا خودا دَرکَوتِنَ دا حِلاتِنَ.


بله خدا لطفه زِدَتِر دِدَت. بَ وه یگه ژی دیسا هَ وه کِتِبه دا هاتیَ نِویساندِن: «خدا دِرابیتَ له ضِدّ مِرُوه مغرور، بله لطفا خو دِدَتَ مِرُوه دل نِزِم.»


بَجا هَچی دِشدا گو ناو وجودا وَدا یا عَردیَ، بُگُژِن، آنی زِنا، پیسیتی، شهوت، داخازیِت پیس و طمع گو هَمَن بت پرستیَ.


هَ وِسا ژی گَلی زَلاما، ژه رِدین سِپیا اطاعته بِگَن. اون همو ناو رِفتارا خو گَل یِگودودا دل نِزِمیه بِگَنَ بَر خودا، چون گو، «خدا دِرابیتَ له ضِدّ مِرُوه مغرور، بله لطفا خو دِدَتَ مِرُوه دل نِزِم.»


اَو مِرُو تِژی ژه غرورَ و چه دِشدی فام ناگَت. اَو تِرنیه شَر گِرِن راستا کلیمادا یَ، گو اَو یگَ حسادت، فَرق و جُداتی، بُختان و گُمانِت پیس تینیت.


ایجا عیسی گُتَ خلقی: «هیشیار بِن و ژه همو جورَ طمع و هَلاکَتیه خو دور بِگِرِن، چون گو ژیانا انسان بِ زِدَتیا ماله وی نینَ.»


و ژه بَر خاطره اِش و بیرینه خو لعنت دانَ خدایه اَسمانی. اَوان ژه عمله خو تَوبَ نَگِرِن.


بله اَونَ، بینا حیوانه به شعورِن گو گورَیَگی غَریزا خو رِفتاره دِگَن و هاتنَ دُنیایه گو بِکَونَ ناو طَلِگه دا و بَین بِچِن؛ و اَو راستا وان دِشدادا کُفریا دِبِژِن گو چه دِشدی ژه وان فام ناگَن، بَجا اَو دیه ناو بَین چُنا خودا بَین بِچِن،


اَو ناو طمعا خودا، بِ قِسه خو یه گو دِلِبینِن، دیه تالانا وَ بِگَن. بله محکوم بونا وان گو ژه کِمِژوَ کِفش بویَ، به شُل نَرونِشتیَ و بَین چُنا وان ژی نَرازایَ.


حال اَو حالَ گو اون بِ خو مَزِن گِرِنه اِفتخاره دِگَن. تواوی اِفتخار گِرِنه وِسا، پیسِن.


اَو له ضِدّ هَچی دِشدا گو خدا دِتَ گاز گِرِن آن دِتَ پَرستِش گِرِنَ و خو سَراتِر دِگِریت، وِسا گو ناو معبدا خدادا دِرونِت و دِبِژیت گو خدایَ.


خو سَر سَره چِقِله دی مَزِن نَگَ. هَگو تِ وِسا دِگَی، بیراخودا خُدان گَ گو اَوه گو رَهه خُدان دِگَت، تِ نینی، بَلگو رَهَ گو تَ خُدان دِگَت.


ژه اَسمانی تَیرُکَکه گَلَک گِران سَر سَره خلقی باری گو هَریگ نِیزوکی پِنجَ کیلویا بو؛ اَوان بَر خاطره بَلایا تَیرُکه لعنت دانَ خدا، چون گو اَو بَلا گَلَک مَزِن بو.


هَگو بَراستی اون شِریعَتا پادشاهیه گورَیَگی وه نِویسارا تَوراته بیننَ جی گو دِبِژیت: «جیناره خو بینا خو هَژه بِگَ،» اون شُلَگه قَنج دِگَن.


مَه وَخار نَبیت، زُره نَگَت بَلگو مِرُوَگه نَرم بیت، شَرگَر نَبیت، هَژَ دِراوی نَگَت.


گو هیمِنائوس و اسکندر ژه وان مِرُوانَ، اَونه گو مِن اَو دانَ دَسته شیطانی گو فِر بِن گو کُفریا نَگَن.


چون گو مدَتَگه پِش نَهَ، مِرُوَگ گو ناوه وی تِئوداس بو، رابو و دِگُت اَو مِرُوَگه مَزِنَ و نِیزوکی چارصَد مِرُوا کَتنَ گَل ویدا. بله اَو هاتَ گُشتِن و اَونه دوو ویرا دِچُن بَلاو بون و نَمان.


عالِمِت فِرقا فَریسیا گو هَژَ دِراوی دِگِرِن بِ بیهیستِنا وان قِسانَ، پِکَنیه خو عیسی گِرِن.


خلق بِ تِنا گَرمه شَوِتین و لعنت دانَ ناوه خدا، گو قُدرَتا وان بَلایانَ دَسته ویدا یَ. اَوان تَوبَ نَگِرِن و شُکوه و جلال نَدانَ ناوه وی.


هِنگه مِن حیوانَگه وَحشی دیت گو ناو بَحره دا هاتَ دَروَ، اَوی دَه شاخ و هَفت سَر هَبون، و دَه تاج سَر شاخِت وی و سَر هر سَرَگه وی ناوَگه کُفری هاته بو نِویسین.


مسیحْ، بَر خاطره همویا مِر گو اَونه ساخ، ایدی بوخو نَژین، بَلگو بُ وی بژین، اَوه گو بَر خاطره وان مِر و دیسا ساخ بو.


وی جورَیی، ایدی سَر وی واجب نینَ احتراما بابه خو بِگِریت. وِسا اون بُ خُدان گِرِنا سُنّتا خو کلاما خدا باطل دِگَن.


بله اون، هَژَ دُژمِنِت خو بِگَن و قَنجیه وان بِگَن و به هِویدار بونا زُوِرینا وه، قَر بِدَنَ وان و خَلاته وَ دیه عَظیم بیت و اونه بِبِنَ بِچوگِت خدایه متعال، چون گو اَو گَل مِرُوِت نَشُکُر و شُل پیس ژی مِهربانَ.


اَم وِنَ ژی فام دِگَن گو شِریعَت نه بُ مِرُوه عادل، بَلگو بُ مِرُوه سَرکِش و اَونه گو اطاعته ناگَن هاتیَ داناندِن، بُ مِرُوه به دین و گُنَهکارا، بُ مِرُوه نَپاک و اَونه گو کُفریا دِگَن؛ بُ اَونه گو داییگ و بابه خو دِگُژِن؛ بُ قاتلا،


مخصوصَن ژی اَونه گو خو دِسپارِنَ شهوته مِرارَ نفسه و اقتداره گوشگَ دِزانِن. اَو هِند قیاسا نَتِرس و مغرورِن گو ژه کُفر گِرِن راستا اَونه خُدان شُکوه و جلال گو اَسمانی دانَ دا ناتِرسِن.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite