27 «”اَو دیه بِ گُپاله آسِن سَر وان حُکمه بِگَت؛ و دیه وان بینا گُلُزه هَری هور گَت،“ هَ وِسا گو مِن بوخو اَو اقتدارَ ژه بابه خو اِستاندیَ.
ژِنگه بِچوگَگه گور زا، گورَگ گو قِرارَ بِ گُپالَگه آسِن سَر تواوی مِلَتا حُکومَته بِگَت. بله بِچوگا وی بُ آلیه خدا و تَخته وی ژِلَل هاتَ بِرِن.
شمشیرَگه دوژَ دوسَر ژه دَوْه وی تِتَ دَروَ گو بِ وه مِلَتا بِدَت و اَو دیه بِ گُپالَگه آسِن سَر وان حُکومَته بِگَت. اَو دیه تِریا آگِرَ غَضَبا خدایه قادرَ مطلق، ناو حَوضا شَرابه دا پِپَس گَت.
بابه مِن همو دِشد سِپاردیَ مِن. چه کَس گوری ناس ناگَت خِنجی بابی، و چه کَس بابی ناس ناگَت خِنجی گوری و اَو مِرُوِت گو گور بِخازیت بابی بُ وان آشگَرا بِگَت.
اَی بابو، اَز دِخازِم اَونه گو تَ دانَ مِن، وه جیه گو اَز وِدَره مَ گَل مِدا بِن، گو وه شُکوه و جلالا گو پِش دَستبه گِرِنا عالَمه تَ بَر خاطره هِنده گو هَژَ مِن دِگِر دا مِن، بِبینِن.
ایجا هَ وِسا گو بابه مِن پادشاهیَگ دا مِن، اَزه ژی بِدَمَ وَ،