Peyxam 16:9 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

⁹ خلق بِ تِنا گَرمه شَوِتین و لعنت دانَ ناوه خدا، گو قُدرَتا وان بَلایانَ دَسته ویدا یَ. اَوان تَوبَ نَگِرِن و شُکوه و جلال نَدانَ ناوه وی.

Kurmanji Încîl

⁹ Îcar mirov bi kelgermiyeke mezin hatin qelandin û çêr kirin navê wî Xwedayê ku desthilatiya wî li ser van belayan heye. Lê ji kirinên xwe yên xerab tobe nekirin û rûmet nedan wî.

Peymana Nû (Încîl)

⁹ Hingê meriv ji dest şewata germayîyê hatine qelandinê û kʼifirî navê Xwedê kirin, ku hʼukumê Wî li ser van bela heye. Lê ew ji kirêd xweye xirab venegerʼîyan, wekî şikirî bidana Wî.

Пәймана Ну (Инщил)

⁹ Һьнге мәрьв жь дәст шәԝата гәрмайийе һатьнә ԛәландьне у кʼьфьри наве Хԝәде кьрьн, кӧ һʼӧкӧме Ԝи ль сәр ван бәла һәйә. Ле әԝ жь кьред хԝәйә хьраб вәнәгәрʼийан, ԝәки шькьри бьдана Ԝи.

Peyxam 16:9 Referans Kwoze

Peyxam 16:21

ژه اَسمانی تَیرُکَکه گَلَک گِران سَر سَره خلقی باری گو هَریگ نِیزوکی پِنجَ کیلویا بو؛ اَوان بَر خاطره بَلایا تَیرُکه لعنت دانَ خدا، چون گو اَو بَلا گَلَک مَزِن بو.

Peyxam 11:13

هَ وه سَعَته، عَرد هَژیانَگه مَزِن قَوِمی و دَهادا یگ ژه شَهری هِلُشی. هَفت هزار نَفَر ناو وه عَرد هَژیانه دا مِرِن و اَونه مایی گَلَک تِرسیان و شُکوه و جلال دانَ خدایه اَسمانی.

Peyxam 2:21

مِن وقت دا وی گو تَوبَ گَت، بله اَو ناخازیت گو ژه به ناموسیه خو تَوبَ گَت.

Lûqa 13:5

نه، اَز بُ وَ دِبِژِم گو وِسا نینَ. بَلگو هَگو اون تَوبَ نَگَن، اونه ژی همو بینا وان بَین بِچِن.»

Lûqa 13:3

نه، اَز بُ وَ دِبِژِم گو وِسا نینَ. بَلگو هَگو اون تَوبَ نَگَن، اونه ژی همو بینا وان بَین بِچِن.

Peyxam 14:7

اَوی بِ دَنگا بِلند گُت: «ژه خدا بِتِرسِن و شُکوه و جلاله بِدَنَ وی، چون گو اَو سَعَت گَهَشتیَ گو اَو دیوانه بِگَت. اَوه گو اَسمان و عَرد و بَحر و کانیه آوه چه گِرِن، پَرستِش گَن.»

Peyxam 9:20

بَشَره بَجی مایی گو بِ وان بَلایانَ نَهاتنَ گُشتِن، نه ژه عمله دَسته خو تَوبَ گِرِن، نه ژه پَرستِش گِرِنا اَجنا دَست کِشان و نه ژی دَست ژه پَرستِش گِرِنا بُته گو بِ زِر و زیو و برُنز و بَر و دارا چه بِبون کِشان. اَو بُته گو نه دِگارِن بِبینِن، نه دِگارِن بِبیهیسِن و نه دِگارِن ره بِچِن.

Korîntî II, 12:21

و هَمژی اَز ژه وه هِنده دِتِرسِم گو وقته اَز دیسا بِمَ لاره وَ، خدایه مِن دیسا مِن حُضورا وَدا دل نِزِم گَت و اَز مَجبور بِم بَر خاطره گَلَک ژه وان مِرُوه گو پِشتا گُنَه گِرِنَ و ژه پیسیتی، به ناموسی و عیاشیا خو تَوبَ نَگِرِنَ، تازیه بِگِرِم.